To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POSTAWY I BŁĘDY RODZICIELSKIE
Rodzice i ich postawy rodzicielskie wobec dzieci stanowią ważny element, mający ogromny wpływ na kształtowanie się osobowości dziecka, na jego życie uczuciowe, zachowanie i rozwój intelektualny.
Postawa rodzicielska to „tendencja do zachowania się w pewien specyficzny sposób w stosunku do dziecka” (M. Ziemska).
Postawa rodzicielska odzwierciedla stosunek rodziców do dziecka - zawiera ładunek uczuciowy, który wyznacza działanie w stosunku do pociechy. W miarę jak dziecko rośnie, zmienia się również postawa rodziców do niego.
Model typologii postaw rodzicielskich:
zrównoważenie emocjonalne rodziców
Każdą rodzinę charakteryzuje swoisty styl wychowania, decydująca w sile oddziaływań na psychikę dziecka.
STYL AUTOKRATYCZNY
Wyraźny dystans między rodzicami a dzieckiem, kontakt formalny, nie wnikając w potrzeby psychospołeczne dziecka, jego zainteresowania, uzdolnienia itp. Rodzice kierują odgórnie, wydając polecenia i zakazy. Uznają tylko racje własne, nie tolerują sprzeciwu, a w razie nieposłuszeństwa stosują także kary. Wymóg bezwzględnej karności i posłuszeństwa.
STYL LIBERALNY
Całkowite pozostawienie człowieka samemu sobie, nie wtrącanie się w jego sprawy, kreowanie aspołecznych zachowań: brak kontroli, opieki ze strony rodziców. Pobłażliwy stosunek do dziecka, przesadna uległość, wyrażająca się m.in. w spełnianiu wszelkich jego zachcianek i życzeń.
STYL DEMOKRATYCZNY
Najkorzystniejszy dla rozwoju osobowości dziecka. Dziecko bierze udział w życiu rodziny, omawia, dyskutuje i planuje sprawy codziennego współżycia rodzinnego. Zna zakres swoich obowiązków, na które sam się zgodził. Rodzice preferujący ten styl nie stosują na ogół kar, a raczej wyjaśniają dziecku, jak i dlaczego powinno postąpić inaczej, posługują się metodami perswazji i argumentacji w takiej rodzinie rodzice odwołują się w pierwszym rzędzie do uczuć i ambicji dziecka, stosują zachęty. Dążą do związania dziecka ze sobą uczuciem sympatii.
Najpopularniejszy styl
M. Łobocki wymienia jeszcze styl niekonsekwentny (okazjonalny) - brak spójności, zmienność i przypadkowość oddziaływań wychowawczych.
Błędy wychowawcze:
A. Gurycha (1990) przyjęła dwubiegunowe kryteria błędów wychowawczych ze względu na zachowanie wychowawcy. Stanowią one skale, na których można określić stopniem występowania danego kryterium: emocje skierowane na dziecko, koncentracja na nim i jego zadaniach. Można uznać, że w punktach centralnych tych skal (lub w obszarze tych punktów) znajduje się nasilenie optymalne, zrównoważone, umiar.
(…)
… łamania prawa ucznia (tzn. błędy wychowawcze); wysoki stopień anomalii i frustracji w środowisku nauczycielskim;
nasilające się patologie społeczne (szkoła - „klimaty bezprawia”), a zwłaszcza: alkoholizm, nikotynizm, narkomania, przemoc i agresja wśród uczniów;
istotą funkcjonowania współczesnego systemu edukacji w Polsce jest zasada bezwzględnej rywalizacji.
Cechy jednostki, która osiągnęła podmiotowość…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)