To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PORĘCZENIE
Poręczenie jest umową, w której poręczyciel zobowiązuje się wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika w przypadku, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.
Poręczenie znajduje zastosowanie w umowach o kredyt bankowy i przy sprzedaży na raty, gdzie instytucja udzielająca kredytu stara się lepiej zabez- pieczyć przed ewentualną nieuczciwością lub niewypłacalnością dłużnika 93 . Organy paszportowe wymagają niejednokrotnie od osoby zobowiązanej do płacenia renty alimentacyjnej przedstawienia oświadczenia poręczyciela, że w razie potrzeby przejmie na siebie obowiązek alimentacyjny.
Jak widać z powyższych przykładów, poręczenie ma na celu zabez- pieczenie cudzej wierzytelności. W związku z tym jest umową wtórną w stosunku do istniejącego między wierzycielem i dłużnikiem stosunku zobowiązaniowego. Zobowiązanie poręczyciela i jego zakres zależy trwale od zobowiązania dłużnika głównego. Jednocześnie ze zgaśnięciem zobowiązania głównego gaśnie także zobowiązanie wynikające z udzielonego poręczenia.
W poręczeniu mamy do czynienia z zazębiającymi się interesami trzech osób: wierzyciela, dłużnika i poręczyciela.
Poręczenie dotyczy najczęściej długu, który już istnieje, albo równocześnie powstaje. Można również poręczyć za dług przyszły oraz dług warunkowy, z tym jednak, że odpowiedzialność poręczyciela pozostaje na razie w zawiesze- niu i staje się definitywna dopiero w chwili powstania długu głównego 94 .
Umowa poręczenia dochodzi do skutku między poręczycielem i wierzycie- lem. W umowie poręczyciel oświadcza, że wykona zobowiązanie, gdyby dłużnik tego nie zrobił. Gdy dług główny już istnieje, poręczyciel odpowiada za ten dług. Gdy natomiast poręczenie dotyczy długu przyszłego lub warun- kowego, konieczne jest kwotowe określenie górnej granicy odpowiedzialności poręczyciela, w przeciwnym razie poręczenie jest nieważne 95 .
Jeżeli strony w umowie inaczej nie postanowiły, poręczyciel odpowiada solidarnie z dłużnikiem (art. 881 k.c). Strony mogą się umówić, że poręczyciel odpowiada dopiero wtedy, gdy dłużnik nie spełni świadczenia w terminie, albo gdy wyegzekwowanie należności od dłużnika okaże się niemożliwe itd.
Umowa poręczenia nie wymaga żadnej szczególnej formy, z tym jednak, że samo oświadczenie poręczyciela musi być złożone na piśmie pod rygorem nieważności.
Wierzyciel ma także pewne obowiązki wobec poręczyciela. W szczególności jest on obowiązany niezwłocznie zawiadomić poręczyciela, że dłużnik spóźnia
się z zapłatą. Również poręczyciel i dłużnik powinni się wzajemnie informować 0 wykonaniu zobowiązania, a to w celu uniknięcia podwójnej zapłaty.
Poręczyciel, który spełnił świadczenie za dłużnika, uzyskuje przeciwko
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)