Ponowoczesność
Ponowoczesność najczęściej przeciwstawia się nowoczesności, która jest monolitem z idei oświeceniowych. Nowoczesność to krytyka tego, co przyniósł ład. W wymiarze socjologicznym - to społeczeństwa ryzyka (giddens i Bell) Ponowoczesne społeczeństwo to społeczeństw konsumpcyjne, informacyjne (M.Castels) oraz społeczeństw późno kapitalistyczne (Jameson) - dla Jamsona to społeczeństw późnego kapitalizmu to nowy styl życia, który narodziła się z bumem powojennym, okres przejściowy w latach 60' i to, co teraz mamy teraz. To cały taki proces Nowe są formy obcowania z mediami i nowe formy konsumpcji.
Czy posmodernizm stawia opór kapitalizmowi? (Jameson), kapitalizmowi takiemu, jaki był na samym początku? - to pytanie zostaje nie rozstrzygnięte, ale pojawiają się pewne formy kulturowe jak np. pastisz, który w różnych dziedzinach kultury zaczyna się pojawiać i dominować. Czym się różni pastisz nad ironią? Bo to pastisz zaczął wieść prym. Pastisz jest komponowaniem z elementów stałych - to taka ironia, która straciła poczucie humoru, tak powie Jameson. Nostalgia będzie się łączyła z pastiszem. Istnieje coś takiego jak film nostalgiczny, który odnosi się do przeszłości, ale w sposób bardzo nieokreślony jak np. żar ciała. Nie jesteśmy wstanie zlokalizować czasu historii, w jakim dzieje się ten film. Przejawia się nostalgia za historią, która jest bliżej nieokreślona. Schizofreniczność i nasze doświadczanie czasu. Schizofrenik doświadcza to bardzo intensywne, ale szczególne doświadczenia nie są ze sobą połączone. np. oglądanie TV, wiele bodźców, które nie wiążą się w wspólną narrację. Te cechy postmodernizmu odzwierciedlają logikę w późnym kapitaliźmie (pastisz, nostalgia, schizofreniczność)
Ważne kwestie w postnowoczeności: → naciska na konsumpcje → obieg informacji → kwestia tożsamości - fetysz → zanik wielkich narracji np. takich narracji jak naród - fragmenatryczność → zmiany sposobu działania władzy od metod twardych do miękkich, od przymusu do uwodzenia.
→ kto tak naprawdę sprawuje władzę? → pluralizm kulturowy, wielokulturowość, transkulturowość → globalny obiekt wzorców → posttradycyjność, upadek tradycji, są zastępowanie własnymi elementami, i z których budujemy. → dominacja kultury, która przenika wszystkie sfery życia =, kultura nigdy wcześniej nie była taka ważna i wcześniej nigdy jej nie łączono z gospodarką Zygmunt Bauman Zaczął używać ponowoczesności, żeby zdystansować się do postmodernizmu. Bo postmodernizm kojarzy się z pewnym programem czy postawą. Jemu chodzi o pewien stan, diagnozę społeczeństwa. Dlatego on się dystansuje od postmodernizmu i posługuje się terminem ponowoczesności. Krytycy jednak łączyli te dwa terminy. Chciał podkreślić, że my wcale nie skończyliśmy z modernizmem i cały czas chcemy i mamy potrzebne ulepszania świata. On odniósł się do Gidensa, który był krytyczny do ponowoczeności, ale Bauman też ją krytykował dlatego, że podkreślał, że ciężko wyznaczyć ramy czas ponowoczeności. Określenie drugiej nowoczesności (Beek), worek, w który można włożyć dowolną treść - Bauman. Hiperrzeczywistość - najlepiej brzmi dla Baumana, ale tylko po francusku. Dlatego zaproponował swój termin -
(…)
…”, ale zaraz wracamy i możemy sobie o tym opowiadać. Ale ludzie, którzy tam są nie mają takiej łatwości wyjścia. Turysta a włóczęga. Miłość pożądanie, macierzyństwo, ksenofobia itp. zostały podpożątkowane konsupcji. To jego zdaniem rozluźnia więzy między ludźmi. Podstawowe wartości to prędkość (musimy szybko zapominać, żeby nabyć nowe) i atrakcyjność. Miłość współczesna to ciąg epizodów, nie posiada narracji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)