AKADEMIA GÓRNICZO-HUTNICZA
w Krakowie
LABORATORIUM Z BHP
Temat: Pomiar zapylenia. 1. Wstęp teoretyczny Główną i najbardziej niebezpieczną drogą atakowania przez pył organizmu człowieka jest układ oddechowy. Powierzchnia pęcherzyków płucnych wynosi około 90 m2, a grubość pęcherzyków od 1 do 4 µm. Przy ocenie stopnia niebezpieczeństwa spowodowanego pyłem istotną rolę odgrywają: a) średnica ziarn pyłu zawartego w powietrzu w śród których szczególnie niebezpiecznymi są ziarna mniejsze od 5 µm, ponieważ przedostają się do pęcherzyków płucnych (frakcja respirabilna);
b) rodzaj pyłu (skład chemiczno-mineralogiczny). Za pył wyjątkowo szkodliwy uważany jest ten który wywołuje pylicę, najpowszechniejszym rodzajem pylic jest krzemica, chorobę tę wywołuje pył zawierający wolną krzemionkę (SiO2), pył krzemionki rozpuszcza się w płynach biologicznych powoduje zwłóknienie tkanki płucnej, działa toksycznie również na inne narządy organizmu człowieka. Czysty pył węglowy, który w warunkach przemysłowych w zasadzie nie występuje nie powoduje zwłóknienia tkanki płucnej, w płucach powstają „złogi pył” w wyniku czego zmniejsza się powierzchnia oddechowa płuc;
c) zapylenie powietrza określane przez podanie liczby ziarn pyłu w cm3 powietrza albo przez podanie sumarycznej masy cząsteczek pyłu zawartych w jednostce objętości powietrza; d) czas oddziaływania pyłu na organizm człowieka. 2. Użyte wzory
gdzie : zi - zapylenie; Vi - objętość gazu pobranego przez pyłomierz; ∆mi - masa pyłu gdzie: zn - średnia arytmetyczna; n - ilość pomiarów w serii gdzie: R - rozstęp serii pomiarowej; zmax - zapylenie max w serii; zmin - zapylenie min w serii
gdzie: σ1 - odchylenie standardowe; dn - współczynnik gdzie: B - wartość błędu względnego wyznaczona z monogramu gdzie: - rzeczywiste średnie zapylenie w danej serii
3. Dane pomiarowe
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)