Pomiar satelitarny GPS przy wykorzystaniu metody statycznej

Pomiar satelitarny GPS przy wykorzystaniu metody statycznej.
Technologia pomiarów statycznych GPS jest technologią najwyższej dokładności. Oba
odbiorniki uczestniczące w pomiarze pozostają stacjonarne w ciągu całej sesji (kampanii)
obserwacyjnej. Możliwe jest zbieranie obserwacji z wielu sesji obserwacyjnych (np. po kilka
godzin dziennie), zaś zebrany materiał jest poddawany opracowaniu po zakończeniu całej
kampanii obserwacyjnej. Długość sesji (kampanii) obserwacyjnej zależy głównie od żądanej
dokładności (przeznaczenia sieci) i od odległości między punktami i – jak wynika z
wieloletnich doświadczeń różnych ośrodków – wynosi:
 30-90 min. dla sieci lokalnych
 1-2 dni dla punktów odniesienia sieci krajowych i geodynamicznych o charakterze
lokalnym i państwowym
 4-6 dni dla sieci kontynentalnych i podstawowych sieci geodynamicznych regionalnych
Ogólne wytyczne dla obserwacji w reżimie statycznym są następujące:
 minimalna liczba satelitów obserwowanych przez jedną stację ma wynosić 4,
 minimalna wysokość każdego z satelitów nad horyzontem - 15,
 maksymalna wartość parametru PDOP, charakteryzującego rozkład satelitów w
przestrzeni względem stacji obserwacyjnej – 15,
 minimalny czas synchronicznych obserwacji dla wyznaczenia wektora lub kilku
wektorów – 45 min
 gdy dysponujemy odbiornikiem o jednej częstotliwości L1 , to odległości pomiędzy
stacjami nie powinny przekraczać 30 km, głównie ze względu na wpływ refrakcji
jonosferycznej.
Stosując efemerydy transmitowane przez satelity, tzw. efemerydy pokładowe , można
spodziewać się, że wyniki wyznaczeń nie będą gorsze niż poniżej scharakteryzowane
błędami średnimi:
(0.01 + 0.002 s[km]) m dla wyznaczenia długości wektora,
(1” + 5”/s[km]) dla wyznaczenia azymutu geodezyjnego i
(0.02 + 0.002s[km]) m dla wyznaczenia wysokości elipsoidalnej.
... zobacz całą notatkę