To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POLSKA PRZED WYBUCHEM II WOJNY ŚWIATOWEJ:
Wbrew trudnościom:
Polska Niepodległa odrodziła się po 123 latach niewoli i powstała z 3 odrębnych terytoriów zaborczych.
Szkolnictwo powszechne:
7 lutego 1919 roku dekretem Naczelnika Państwa wprowadzono obowiązkowe powszechne nauczanie w zakresie siedmiu klas szkoły powszechnej. Pełna realizacja dekretu napotykała na ogromne trudności finansowe (najmniej szkół budowano na wsi). W roku szkolnym 1938/1939 obowiązek szkolny realizowało 90% objętych nim dzieci, choć nieznaczny tylko ich % realizował pełny program szkoły 7-letniej. Był to wielki sukces, chociaż analfabetyzm nadal istniał. Na mocy konstytucji marcowej (17 marca 1921 roku) oraz specjalnej ustawy (1924 rok) mniejszości narodowe uprawnione były do posiadania szkolnictwa z własnym językiem wykładowym. Władze administracyjne wprowadzały szkoły 2-języczne, gdy jakieś mniejszości nie miały funduszy na budowę własnych szkół. W 1932 roku dokonano wielkiej reformy szkolnictwa, która miała na celu ujednolicenie ustroju szkolnego, faktycznie różnicując wykształcenie na poziomie szkoły powszechnej w ten sposób, że tylko niewielka część realizowała pełny program szkolny i miała możliwość pełnego dalszego kształcenia. Reforma wprowadziła 7-klasową szkołę powszechną. Ukończenie klasy VI dawało już możliwość wstąpienia do 4-klasowego gimnazjum, stanowiącego niższy stopień szkoły średniej. Ukończenie gimnazjum dawało „małą maturę”, umożliwiając dalsze kształcenie w 2-letnim liceum, jako wyższym stopniu szkoły średniej.
Istniały 4 typy liceów: klasyczne, humanistyczne, przyrodnicze i matematyczne. Absolwent liceum otrzymywał „dużą maturę”, uprawniającą do wstępu na wyższą uczelnię bez egzaminu. Reforma wprowadziła także obowiązek kształcenia się do 18 roku życia. W pierwszych latach niepodległości mocno akcentowano ideały wychowania narodowego, a w latach 30-tych wychowania państwowego. Reforma ta została nazwana jędrzejewiczowską, od nazwiska jej twórcy, ówczesnego ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Janusza Jędrzejewicza.
Reforma szkolnictwa wyższego:
W 1933 roku rozpoczął się drugi etap reformy jędrzejewiczowskiej, a dotyczył szkolnictwa wyższego. W Polsce funkcjonowały 32 szkoły wyższe, które dzieliły się na akademickie (tylko oni mogli nadawać tytuły naukowe) i nieakademickie. Uprawnienia akademickie posiadały wszystkie wyższe szkoły państwowe, natomiast prywatne mogły je otrzymać w całości lub częściowo na mocy specjalnej ustawy sejmowej. Prawa także posiadał Katolicki Uniwersytet Lubelski oraz Wolna Wszechnica Polska w Warszawie z filią w Łodzi.
Na początku duży problem stanowiły kadry, ale zaczęli wracać do kraju polscy wykładowcy, którzy nauczali na zagranicznych uczelniach.
(…)
… Zakład Chemii Fizycznej UW, kierowany przez Wojciecha Świętosławskiego. Badaniami w zakresie konstrukcji stalowych wyróżnił się Stefan Bryła z Politechniki Lwowskiej (pierwszy na świecie most spawany).
W naukach ekonomicznych wybitną postacią był Stanisław Grabski. Duże osiągnięcia miała też polska humanistyczna. Historycy i archeologowie podważali nacjonalistyczne teorie niemieckie na temat pochodzenia…
… społeczny: Broniewski, Wandurski. W poezji dominowali: Przerwa-Tetmajer, Leśmian, Staff, Tuwim, Gałczyński.
Opiekę nad rozwojem literatury i twórczości literackiej przejęła na siebie powołana w 1933 roku Polska Akademia Literatury z prezesem Wacławem Sieroszewskim na czele.
Życie teatralne:
W 1937 roku było 47 stałych teatrów i 56 objazdowych, liczba widzów wyniosła 5,5 mln. Założono ponad 900 domów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)