To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Polityka zagraniczna RP wobec Ukrainy
Ukraina zawsze zajmowała szczególne miejsce w koncepcji polskiej polityki wschodniej. Dla Polski niepodległa Ukraina miała kluczowe znaczenie dla ostatecznego rozpadu ZSRR i osłabienia Rosji, przeciw jej imperialnej pozycji. Dla Polski istnieje więc ścisła współzależność między niepodległością Ukrainy a bezpieczeństwem Polski. Jest to główny powód dla budowania ścisłego partnerstwa z Kijowem i podejmowania działań wspierających konsolidację niezależnej ukraińskiej państwowości. Polska z niepokojem reaguje na pojawiające się od czasu do czasu oświadczenia polityków rosyjskich o "specjalnych interesach" czy "szczególnej roli" Rosji na Ukrainie. Polska jest przekonana, że niepodległość Ukrainy przyczynia się do umacniania stabilności w Europie a jednocześnie - w długofalowej perspektywie - do umacniania demokracji w samej Rosji. Pogląd ten znajdował mocne oparcie w amerykańskiej strategii politycznej wobec Kijowa, którą popularyzował Z. Brzeziński. Politykę wobec Ukrainy charakteryzuje jednak ostrożność(wyjątek to pomarańczowa rewolucja) tak aby nie narażać na szwank stosunków polsko-rosyjskich.
Współpraca polityczna
Polska uznała i nawiązała stosunki z Ukrainą zaraz po ogłoszeniu przez nią suwerenności 16 lipca 1990. Reagując na procesy odśrodkowe w ZSRR, Polska od 1990 roku prowadziła politykę dwutorowości: utrzymywania stosunków z Moskwą i równoczesnego ich nawiązywania z republikami związkowymi. W jej ramach w połowie października 1990 roku minister spraw zagranicznych Krzysztof Skubiszewski odwiedził ZSRR, Ukraińską SRR i Białoruską SRR, podpisując 13 października 1990 w Kijowie deklarację o zasadach i podstawowych kierunkach rozwoju stosunków polsko-ukraińskich(mówiącą m.in. o braku jakichkolwiek roszczeń terytorialnych). Koncepcja dwutorowości niosła pewne ryzyko, ale w miarę upływu czasu i rozpadu ZSRR, z którymi sam Skubiszewski rozmawiał cały czas, ryzyko malało.
Polski Sejm i Senat stosownymi uchwałami poparły deklarację niepodległości ogłoszoną przez ukraiński parlament 24 sierpnia 1991 roku, wzywając jednocześnie Ukrainę do objęcia drogi demokratycznych przemian.
8 września 1991 r. podpisano konwencję konsularną polsko-ukraińską, w której m.in. ustanowiono agencję konsularną RP we Lwowie, co świadczyło to o dobrej woli obu państw zajęcia się sprawami mniejszości narodowych, co wcześniej w warunkach ZSRR, nie było możliwe. 2 grudnia 1991 rząd Polski, jako pierwszego państwa na świecie, uznał niepodległość Ukrainy zaledwie kilka godzin po ogłoszeniu wyników referendum niepodległościowego w tym kraju. Pełne nawiązanie stosunków dyplomatycznych miało miejsce 8 stycznia 1992 r. w formie wymiany not dyplomatycznych. Od tego momentu stosunki nabrały oficjalnego charakteru, a kontakty dwustronne cechowała duża intensywność
(…)
…, można ocenić uchwalone deklaracje jako fasadowe i nie poparte ich rzeczywistą wolą polityczną ani postawą społeczeństwa ukraińskiego. Polska jednak zachowywała się jak szczególnie przyjaźnie nastawiony partner. Na praskim szczycie NATO (21-22 listopada 2002) A. Kwaśniewski nie przyłączył się do bojkotu prezydenta Kuczmy, który przybył na szczyt bez zaproszenia i był uznany za persona non grata w tym gronie…
… o nieproliferacji(16 listopada 1996)) stała się czynnikiem ułatwiającym rozwój partnerstwa politycznego między Polską a Ukrainą. Zacieśnianie się współpracy Ukrainy z Zachodem, przede wszystkim udział w Partnerstwie dla Pokoju, sprzyjało łagodzeniu zastrzeżeń w sprawie rozszerzenia NATO.
Punktem zwrotnym w stosunkach polsko-ukraińskich okazała się też oficjalna wizyta w Polsce prezydenta L. Kuczmy 25-26 czerwca…
… w Inicjatywie Środkowoeuropejskiej, Radzie Europy, statusu obserwatora w Radzie Państw Morza Bałtyckiego, w negocjacjach z międzynarodowymi instytucjami finansowymi). Z inicjatywy prezydenta A. Kwaśniewskiego 9 lipca 1997 doszło do podpisania Karty o szczególnym partnerstwie między NATO a Ukrainą, co stanowiło dowartościowanie Ukrainy w kontekście zawarcia przez NATO układu stanowiącego o bezpieczeństwie…
… dostawach uzbrojenia, techniki wojskowej i świadczeniu usług o charakterze techniczno-wojskowym.
Pozytywnie do rozwoju współpracy przyczynił się też natowski program Partnerstwa dla Pokoju - oba kraje należały do najbardziej aktywnych jego uczestników
26.11.1997 - MON Polski i Ukrainy podpisali umowę o utworzeniu wspólnej jednostki wojskowej(Polsko-Ukraiński Batalion Sił Pokojowych POLUKRBAT) do udziału…
… w Polsce wywoływało krytykę(tzw. syndrom Jałty). Kijów potwierdził takie stanowisko 15 kwietnia 1996 w czasie wizyty SG NATO w Kijowie - Prezydent L. Kuczma powiedział, że Ukraina nie będzie mieć nic przeciw rozszerzeniu NATO(choć nie zamierza do niego wstąpić), jeśli na terytorium krajów nowo przyjętych nie będzie rozmieszczana broń jądrowa, a proces rozszerzania Sojuszu będzie jawny, przejrzysty…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)