Międzynarodowe stosunki polityczne - Rozszerzenie NATO o nowe państwa w 1999 r

Rozszerzenie NATO o nowe państwa w 1999 r.
Ustalono również, że droga do rozszerzenia NATO będzie otwarta dla nowych państw - w dniach 8-9 lipca 1997 r. w czasie szczytu madryckiego podjęto decyzję o zaproszeniu do rozmów na temat członkostwa trzy państwa: Polskę, Czechy i Węgry oraz podpisano w dniu następnym (9lipca) „Karty o szczególnym partnerstwie między NATO a Ukrainą”.
Po zakończeniu procedury ratyfikacji przez państwa Sojuszu sekretarz generalny NATO Javier Solana wystosował w dniu 29 stycznia 1999 r. listy oficjalne zapraszające Czechy, Węgry oraz Polskę do NATO. 16 grudnia 1997 minister spraw zagranicznych Polski Bronisław Geremek podpisał układ o wejściu do NATO. Trzy państwa środkowoeuropejskie stały się nowymi członkami NATO 12 marca 1999 r. Nastąpiło to wcześniej niż przewidywano, na kilka tygodni przed jubileuszowym spotkaniem na szczycie szefów rządów i państw NATO zorganizowanym w Waszyngtonie w dniach 23-25 kwietnia 1999 r.
Polityka NATO w kryzysie wewnętrznym
Po rozszerzeniu NATO o 3 nowych członków (Polskę, Czechy i Słowację) dokonanego 12 marca 1999 r. już 19 marca NATO rozpoczęło wojnę przeciwko Serbii i Czarnogórze w związku z Kosowem; powodu podjęcia interwencji przez NATO pozostają do dzisiaj kontrowersyjne; powodem głównym były informacje, że doszło tam do katastrofy humanitarnej wskutek represji władz Kosowa; poddawano nieprawdziwe dane - w II i III 1999 r. miało być 1 milion uchodźców, a tak naprawdę było ich 200 tysięcy; ogromna liczba ludności albańskiej zamieszkuje w Kosowie; Kosowo to kolebka państwowości serbskiej - bitwa pod Kosowym Polem była bitwą, która zapobiegła pochodowi islamu; w jej trakcie zginął kwiat szlachty serbskiej; w 1990 r. Kosowo jednostronnie ogłosiło niepodległość - doszło do powstanie dwuwładzy ; Republika Serbii od 2 VI 1990 r. - od tego czasu formalnie na papierze istniała Republika Kosowa; władze serbskie wydawały decyzje dotyczące Kosowa; na przykład decyzję dotyczące poboru do wojska serbskiego; duża destabilizacja Albanii miała miejsce w III 1992 r. - gwałtowne zahamowanie reform; ogromne piramidy finansowe w Albanii (działające na zasadzie, że jeśli wpłaci się np. 100 dolarów to pierwsza osoba z listy wpłaci również ileś pieniędzy), natomiast rosły nad Morzem Adriatyckim wille należące do członków aparatu politycznego; doszło do potężnych zaburzeń; rozbito magazyny wojska i przejęcie broni przez mafię albańską; doszło do uzbrojenie UTC; NATO zajmowało postawę stronniczą; obradowano z grupą kontaktową pod Paryżem - władze serbskie miały się wycofać z Kosowa, a ten miało nadzorować wojska NATO; Serbowie nie przyjęli propozycji rozwiązania pokojowego; uzgodniono, że w przeciągu 5 lat miało odbyć się w referendum dotyczące Kosowa; strona serbska odrzuciła te propozycje, podobnie jak Albańczycy, jednak i tak cała wina spadła na Serbów; 24 marca 1999 r. wojska interwencyjne bez uprawnienia Rady Bezpieczeństwa ONZ - nie było uznawana, że doszło do naruszenia bezpieczeństwa; wojna regionalna; doszło do bombardowania całego terytorium Jugosławii; ostrzeliwano nawet konwoje z uchodźcami, fabryki, szpitale oraz ambasadę Chin; rakiety zrzucono nawet do Sofii; Bułgarzy powinni domagać się wtedy przeprosin, ale uznali, że to była pomyłka, uznano to za coś nieważnego; wojna była nieusprawiedliwiona; powołano misję na zlecenie Kosowa na czele z byłym prezydentem Czechosłowacji, która wykazała, że informacje nie były przesadzone.

(…)

…; najlepszym dowodem jest ostatni proces i skazania byłej premier Julii Tymoszenko (jednej z twarzy pomarańczowej rewolucji) na 7 lat więzienia. Poważne przeszkody we współpracy między NATO a Ukrainą stworzyły, budzące sprzeciw USA i jej sojuszników, sponsorowane przez władze w Kijowie dostawy ukraińskiego uzbrojenia do Macedonii, a następnie sprzedaż (upubliczniona latem 2002 r.) Irakowi systemu radarów typu Kolczuga. Niewywiązywanie się przez Ukrainę ze standardów NATO utrudniało zaciśniecie współpracy z Sojuszem. W rezultacie NATO nie zaoferowało Ukrainie przystąpienie do ustanowionego na szczycie waszyngtońskim w kwietniu 1999 r. Planu Działań na rzecz Członkostwa (MAP). Na szczycie w Pradze (21-22 listopada 2002 r.) Leonid Kuczma był traktowany jako persona non grata - rozmawiali z nim tylko prezydenci…
… na spotkaniu w Madrycie kwestie te dyskutowali ministrowie spraw zagranicznych Dwudziestki, a w czerwcu Rada NATO-Rosja obradująca w siedzibie NATO w Brukseli na szczeblu ministrów obrony. 13 maja szefowie sztabów uzgodnili program wspólnych ćwiczeń wojskowych; zawarto również porozumienie o statusie sił zbrojnych (SOFA) w ramach Partnerstwa dla Pokoju, które ma umożliwiać zacieśniania współpracy wojskowej…
... zobacz całą notatkę