To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
UKRAINA Stosunki Ukraina-NATO są dynamicznym i złożonym procesem. Możemy wyróżnić 3 etapy: I (1991-1997) obejmuje okres od przystąpienia Ukrainy do Północnoatlantyckiej Rady Współpracy aż po podpisania Karty NATO-Ukraina i utworzenia Komisji o tej samej nazwie, inicjowanie kontaktów, nawiązane stosunki z Sojuszem, ale w ramach struktury dialogu wielostronnego. II (1997-2004) od szczytu w Madrycie („Karta o szczególnym partnerstwie”, która wzmacniała i rozwijała ich wzajemną współpracę, określała obszary współpracy, m.in.: zapobieganie konfliktom, kwestie rozbrojenia i kontroli zbrojeń) do „pomarańczowej rewolucji”. Etap turbulentnej wielowektorowości w ukraińskiej polityce, która z jednej strony deklarowała kurs euroatlantycki i zbliżenie się z NATO, z drugiej strony deklarowała zbliżenie z Rosją. Wydarzenia: Leonid Kuczma w Moskwie w 1999r. oświadczył, że celem Ukrainy nie jest wstąpienie do NATO, mimo wszystko władze podejmowały decyzje i działania, które służyły budowaniu więzi z Sojuszem. III (2004-) po „pomarańczowej rewolucji”. Nowe władze odeszły od wielowektorowości polityki i obrały kurs na integrację z instytucjami europejskimi i euroatlantyckimi w tym właśnie z NATO. W 2005r. podjęto decyzję o „zainicjowaniu zintensyfikowanego dialogu z Ukrainą w związku z jej aspiracjami do członkostwa w NATO. problem: nastroje społeczne na Ukrainie. Sprzeciw wobec planów przystąpienia do NATO ciągle rośnie. 2000r. - 34% przeciw 2005r. - 50% przeciw 2006r.- 65% przeciw
Co ciekawe, sprzeciw dominuje także wśród zwolenników obozu „pomarańczowej rewolucji”. Obecne władze nadal utrzymują stanowisko wyrażające chęć współpracy, a w przyszłości wstąpienia w struktury Sojuszu Północnoatlantyckiego. Państwa NATO zgodziły się na przyszłe jej członkostwo jednak nadal nie zaoferowały one Planu Działań na rzecz Członkostwa. Przy każdym kolejnym szczycie zachęcają one Ukrainę do reform w zakresie sił zbrojnych z uwzględnieniem także społecznych i gospodarczych skutków tego procesu, wyrażając przy tym wsparcie i stosowanie polityki „otwartych drzwi”. Trzeba pamiętać, że negocjacje Ukrainy i NATO odbywały się w cieniu Rosji. Obydwie strony, kształtując wzajemne stosunki, uważnie wsłuchują się w wypowiedzi polityków rosyjskich oraz uważnie obserwują decyzje i działania podejmowane przez to państwo. Położenie Ukrainy geograficzne i geopolityczne, potencjał gospodarczy i demograficzny to ważny element w dyskusji o członkostwie, jednak ważniejszym partnerem dla NATO jest Rosja. GRUZJA Gruzja jako pierwsza z republik postradzieckich zadeklarowała chęć wstąpienia do NATO, ponieważ chce ona definitywnie wydostać się spod orbity rosyjskich wpływów, a członkostwo w Sojuszu poniekąd zagwarantowałoby zbliżenie z Zachodem. Położenie geopolityczne Gruzji jest atrakcyjne dla NATO, granice z Rosją, Azerbejdżanem (który natomiast graniczy z Iranem), to swoistego rodzaju bramy do bogactwa surowców energetycznych. Niebezpieczeństwo wynika z wciąż nieuregulowanej sytuacji wewnętrznej w republikach Abchazji i Osetii Południowej, ta niestabilność generuje postrzeganie Gruzji, jako państwa nieprzewidywalnego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)