To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat: Polityka zagraniczna państw. Polityka jest to celowo zorganizowana działalność na rzecz realizacji interesów grup społecznych, narodów.
Cele polityki zagranicznej Polityka zagraniczna zmierza do maksymalizacji celów i interesów państw w środowisku międzynarodowym. Nie jest ona izolowana od polityki wewnętrznej, jest realizowana w zewnętrznym kręgu państwa; jest jedną z polityk publicznych państwa (pojęcie „polityk publicznych wprowadzono ćwierć wieku temu przez politologię francuską).
Relacje polityki zagranicznej z polityką wewnętrzną były zawsze dyskutowane i niejednoznacznie pojmowane. 2 skrajne poglądy:
prymat polityki zagranicznej nad polityką wewnętrzną państwa - Machiavelli, Ranke, de Gaulle; wyznawcy tego poglądu byli zwolennikami determinizmu zewnętrznego polityk państwowych. W XX wieku powstał ruch państw niezaangażowanych, z którego wyodrębniła się grupa G-77 głosząca teorię dominacji mówiącą, że los ich zależał i zależy od bogatych i silnych państw, które z zewnątrz hamują ich rozwój. Zwolennikami determinizmu zewnętrznego była grupa związana z realizmem politycznym.
Determinizm wewnętrzny - wiodące znaczenie polityki wewnętrznej państw wobec polityki zagranicznej. Uzasadniano to, że to przecież społeczeństwa są posiadaczami międzynarodowego pola stosunków społecznych - marksizm, leninizm, ruchy rewolucyjne.
Miedzy tymi dwoma skrajnymi poglądami usytuował się trzeci nurt = współzależność polityki zagranicznej i wewnętrznej; odrzucał on oba determinizmy a postulował ciągłe interakcje miedzy tymi politykami. Uzasadniał bardzo rozsądne odgrywanie równomiernej roli polityk, ale zgadzał się również, że w różnych okresach któraś z nich może przeważać.
Pogląd ten okazał się pod koniec naszego wieku nurtem zwycięskim. W ramach tej współzależności polityka zagraniczna traktowana jest jako specjalna, na zewnątrz państwa i mająca służyć racji stanu tego państwa - uzupełnia i przedłuża politykę wewnętrzną zarówno do potrzeb jak i motywacji politycznych oraz dążeń polityk państwowych.
Polityka zagraniczna realizowana jest w imieniu suwerennych podmiotów wobec innych suwerennych podmiotów stosunków międzynarodowych oraz niesuwerennych. Jednakże suwerenne podmioty odgrywają najważniejszą rolę = obiektywne elementy uwarunkowań polityki zagranicznej.
Cele polityki zagranicznej mogą sprzyjać rywalizacji i konfliktom = w wielu resortach MSZ od początku lat `70-tych powstawały komórki analiz i prognozowania (dyskusje i konsultacje). Polityka zagraniczna ma również specyficzne, w porównaniu do innych polityk publicznych, zabezpieczenie swoich działań - organizacyjne i instytucjonalne (cały mechanizm służby zagranicznej). Istnieją też (poza tym) powiązania z polityka wewnętrzną. Wynikają one z ogólnej polityki państwa, z mechanizmów społecznych, kulturowych, wojskowych i gospodarczych - w tych rodzajach przejawia się ich konkretna wzajemna zależność (współzależność).
(…)
… departamenty są sztucznie wyodrębnione (zatrudniają np. 3-4 osoby), a tematyka wyrwana jest bardzo często z pewnej całości.
Stosunkami z zagranicą zajmują się również inne resorty, np. Komitet Integracji Europejskiej (KIE), ministerstwo gospodarki (handel zagraniczny), ministerstwo kultury etc. ostateczne ukierunkowanie wystąpień pracowników innych resortów powinny się odbywać pod kontrolą MSZ.
placówki…
… zagranicznej (+ debaty ratyfikacyjne);
Szefowie państw
Kompetencje określone w konstytucjach (największe w USA i we Francji); do najczęstszych kompetencji zaliczamy: formalne prawo legacji (mianowanie i odwoływanie), przyjmowanie listów uwierzytelniających i odwołujących (bierne), wypowiadanie umów międzynarodowych (międzypaństwowych), ratyfikacja umów za zgodą parlamentu, egzekwatum konsulom państw i listy…
… zagranicznej jest najlepszą gwarancją dla osiągnięcia tych celów. Każde państwo musi rozkładać również odpowiednio akcenty tych celów. Ścisła analiza nakazuje rozłożyć na czynniki pierwsze wyzwania. Jeżeli nie potrafimy im sprostać to mogą się one przerodzić w zagrożenia (- prakseologia polityki zagranicznej i stosunków międzynarodowych).
Środki polityki zagranicznej
Jeżeli są cele to trzeba dostrzec środki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)