Polityka UE wobec państw AKP i Basenu Morza Śródziemnego Kraje AKP to grupa państw zrzeszających byłe kolonie państw będących członkami UE (Francji, Belgii, UK, Włoch i Holandii). Grupa to została wyodrębniona w celu nawiązania specjalnych stosunków z UE. P.czł były zainteresowane unormowaniem stosunków z AKP nie tylko ze względu na swoje interesy polityczne i gospodarcze, ale także ze względu na rywalizację o wpływy w regionie z ZSRR. Grupa AKP liczy 79 członków, z czego Kuba nie jest stroną porozumienia z Cotonou (niekorzystna z dobrodziejstw UE), dlatego niektóre źródła podają 78.
Traktat Rzymski 1957 „solidarność z terytoriami zamorskimi i zapewnienie im rozwoju”. Zakładał stowarzyszenie z państwami AKP w ramach którego p.czł. stosują te same warunki wymiany handlowej co między sobą oraz udzielają pomocy w rozwoju ekonomicznym tych państw. Został utworzony Europejski Fundusz Rozwoju w ramach którego udzielana była pomoc finansowa na rozwój infrastruktury ekonomicznej i socjalnej.
Lata 60 - proces dekolonizacji, niepodległość byłych kolonii. Konieczność zdefiniowania statusu stowarzyszenia na nowo. Negocjacje były trudne i dobywały się w atmosferze kłótni i sporów. Ostatecznie udało się dojść do porozumienia i podpisano szereg dokumentów: Jaunde I (196 3), Porozumienie z Arusha (1968), Jaunde II . Zakładały one przekształcenie relacji w bilateralne stosunki umowne, gwarancje wolnego dostępu do rynku WE, II Europejski Fundusz Rozwoju na pożyczki i granty dla AKP, zniesienie ceł na produkty rolno-spożywcze na produkty z AKP, a AKP zobowiązało się obniżać corocznie cła na towary z WE, prawo dla firm WE w osiedlaniu się i świadczeniu usług na terenie AKP. Powołano także organy nadzorujące realizacje postanowień. W konwencjach obowiązywała zasada wzajemności - towary WE uzyskały dostęp do AKP, czerpały więcej korzyści - tę dysproporcję rekompensowała pomoc finansowa dla AKP. W Jaunde II zauważono konieczność obniżenia ceł dla państw niestowarzyszonych (zarzut dyskryminacji).
Lata 70 - Przewartościowanie warunków stowarzyszenia ze względu na: (1) Generalny System Preferencji utworzony przez ONZ (systemem preferencji zostały objęte wszystkie państwa rozwijające się, status stowarzyszenia AKP z UE tracił wartość z powodu braku specjalnych preferencji); (2) wzrost zainteresowania i znaczenia krajów AKP (światowy kryzys surowcowy); (3) rozszerzenie WE o UK - należało zwiększyć liczbę krajów objętych współpracą o kraje Comonwealthu, co budziło obawy państw już stowarzyszonych przed utratą swej pozycji (powołano się na zapis z Jaunde II - tylko państwo o podobnej strukturze gospodarki do państw już stowarzyszonych może być uprawnione do korzystania z preferencji wykluczono Indie i Pakistan). Doszło do podpisania czterech konwencji w Lome wyznaczających nowe ramy współpracy (1975, 1979, 1984, 1989). Założenia: zasada wolnego handlu; pomoc finansowa w ramach EFR i Europejskiego Banku Inwestycyjnego; pomoc technologiczna;
(…)
… w kwestii żywnościowej, chronień itp. )
UE odgrywa aktywną rolę w dialogu pomiędzy biednymi krajami Południa a bogatą Północą. Od 2008 roku rozpoczęły się negocjacje o współpracy gospodarczej prowadzącej do powstania strefy wolnego handlu w 2020 roku.
Polityka Unii Europejskiej wobec państw basenu Morza Śródziemnego
Zainteresowanie UE tym obszarem:
Polityczne - zachowanie bezpieczeństwa, utrzymanie…
…, Maroko - istotny element dla odbudowy Eurośródziemnomorskiej strefy wolnego handlu.
2004 „Partnerstwo Strategiczne UE z regionem śródziemnomorskim i bliskowschodnim” - płd i wsch tereny MŚ to teren niestabilny politycznie, zła sytuacja gospodarcza, duże różnice kulturowe, wysoki przyrost naturalny. Poważne wyzwanie dla WPZiB i stabilności UE.
Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego (2008…
…) określa pięć dziedzin współpracy:
Współpraca polityczna (dialog polityczny, kwestie praw człowieka, efektywne wykorzystanie wsparcia finansowego, budowanie pokoju i zapobieganie konfliktom, umocnienie wzajemnych relacji)
Dialog obywatelski pomiędzy społeczeństwami (obejmujący przedsiębiorstwa, organizacje pozarządowe, konsumentów itp.)
Walka z ubóstwem i nierównościami społecznymi
Handel i inwestycje…
…)
Deklaracja Proces Barceloński: Unia dla Morza Śródziemnego. Celem jest ożywienie Procesu Barcelońskiego o realizację konkretnych projektów dla większej integracji regionu. skład UMŚ - 27 państw UE oraz Albania, Algieria, BiH, Chorwacja, Czarnogóra, Egipt, Izrael, Syria, Jordania, Liban, Maroko, Mauretania, Monako, Autonomia Palestyńska, Tunezja i Turcja. Powołano instytucję wspólnej prezydencji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)