Polityka państwa polskiego w XIV i XV wieku.
Panowanie Władysława Łokietka.
Władysław Łokietek pochodził z dynastii Piastów. Był synem księcia kujawsko - łęczyckiego Kazimierza I. Rządził razem z braćmi na Kujawach brzeskich, ziemi łęczyckiej i dobrzyńskiej. Po śmierci Leszka Czarnego w 1288 roku rozpoczął walkę o Małopolskę. Rywalizował z księciem wrocławskim Henrykiem IV Probusem, a następnie z księciem wielkopolskim Przemysłem II. Tron krakowski objął jednak król czeski Wacław II, który otrzymał poparcie biskupa Jana Muskaty. Władysław Łokietek po śmierci Przemysła II został wybrany przez możnowładców wielkopolskich i pomorskich na księcia tych ziem. Rządy sprawował w Wielkopolsce, na Pomorzu Gdańskim, ziemi sieradzko - łęczyckiej i w części Kujaw. Sytuacja polityczna nie była do końca wyjaśniona, bo w testamencie Przemysł II spadkobiercą swoim ustanowił Henryka III księcia głogowskiego. Między nim i Łokietkiem doszło do porozumienia, w wyniku którego południowo - zachodnia część Wielkopolski przypadła księciu głogowskiemu. Rządy Łokietka w Wielkopolsce nie cieszyły się sympatią możnych i kleru, którzy w walce o koronę polską poparli Wacława II. Król czeski koronował się na władcę wszystkich ziem polskich w 1300 roku w Gnieźnie, a Władysław Łokietek udał się na Węgry. Niefortunne rządy króla czeskiego powodowały niezadowolenie polskiego społeczeństwa. Wspomagany przez wojska węgierskie powrócił do kraju Łokietek, który w latach 1305 - 1306 opanował ziemię sandomierską, Małopolskę, Kujawy, ziemię łęczycko - sieradzką i Pomorze. W 1305 roku zmarł Wacław II, a nowym królem Polski został jego syn Wacław III. Rządy młodego króla nie trwały długo. W 1306 roku w trakcie przygotowań do wyprawy zbrojnej przeciwko odnoszącemu sukcesy w Małopolsce Łokietkowi został zamordowany w Ołomuńcu. Oznaczało to koniec panowania czeskiego w Polsce. Władzę nad ziemią krakowską przejął Władysław Łokietek, który rozpoczął walkę o odzyskanie utraconych wcześniej ziem. Przez dziewięć lat walczył z Henrykiem III głogowskim o Wielkopolskę. W 1308 roku margrabiowie brandenburscy popierani przez pomorski ród Święców zaatakowali Pomorze Gdańskie zdobywając Gdańsk, Tczew i Świecie. Nie widząc innego wyjścia poprosił Łokietek o udzielenie pomocy Krzyżaków, którzy po odparciu Brandenburczyków sami zajęli tereny Pomorza Gdańskiego i nie zamierzali z niego ustąpić. Łokietek prowadząc walkę z wewnętrzną opozycją w kraju zastosował wobec Krzyżaków kroki dyplomatyczne. Przedłożył pod sąd papieski skargę na Zakon Krzyżacki, a podczas procesu w Inowrocławiu w latach 1320 - 1321 wyrok zapadł dla Polski pomyślny. W polityce wewnętrznej przyszło się Władysławowi Łokietkowi zmagać z buntem wójta Alberta w Krakowie (1311 - 1312 rok), który uzyskał poparcie niemieckiego patrycjatu i kilku miast małopolski. Przyczyną wystąpienia było zagrożenie interesów handlowych Krakowa w skutek utraty Pomorza Gdańskiego i ciągłych walk, na które pobierano ogromne świadczenia pieniężne.
(…)
… ius gentium w średniowieczu miały dzieła takich uczonych jak: Oldradus de Ponte, Marsyliusz z Padwy, Bartolus, Baldus, Jan de Lignano, Idzi Rzymianin, Augustyn Triumphus, Marcin Polak z Opawy i inni.
2.3. Polityczna geneza polskiej doktryny ius gentium
„Zakon Krzyżacki stworzył w Prusach potężne, militarystyczne państwo, w którym Kościół był tylko jedną z jego składowych, wcale nie najważniejszych…
… i woli ludzkiej, traktował je jako porządek stwórczy, zawarty w Umyśle Bożym. Św. Augustyn głosił, że wojna powinna mieć na celu uzyskanie trwałego pokoju oraz być wyjściem ostatecznym. Teoria ta stała się podstawą dla Kościoła w jego walce przeciwko wojnie Problem „wojny sprawiedliwej” był często poruszany przez uczonych chrześcijan. Jednym z nich był Izydor z Sewilli. Zaakceptował on ujecie ius…
… się zmieniły.
Zakon Krzyżacki
Początki zakonu krzyżackiego w Ziemi Świętej
Pomimo logicznego związku między krucjatami a zakonami rycerskimi, nie powstały one jako konieczne następstwo wypraw krzyżowych, lecz jedynie w czasie i na skutek pierwszych wypraw krzyżowych do Ziemi Świętej. Pierwsze trzy zakony rycerskie powstawały na fali krucjat w XI i XII wieku na ziemiach Królestwa Jerozolimskiego…
… spotkanie wysoko urodzonych krzyżowców niemieckich, oraz duchownych palestyńskich, wystosowali oni petycje do papieża, by z bractwa szpitalnego utworzyć zakon rycerski. Nowy zakon przewidziany jako organizacja do walki z poganami, miał otrzymać regułę templariuszy - regułą zakonu rycerskiego, odnośnie zaś opieki nad chorymi mieli wzorować się na regule joannitów. Po upływie roku w 1199, papież Innocenty III spełnił tą prośbę i w ten sposób powstał zakon krzyżacki. Podniesiona do rangi zakonu rycerskiego wspólnota z Akki przez następne lata wiodła skromną egzystencje ze względu na spór o tron po śmierci Henryka VI, osłabienie pozycji Hohenstaufów, którym przede wszystkim nowy zakon zawdzięczał swoje powstanie.
Od czasu objęcia tronu przez Fryderyka II zaczyna się szybki rozwój zakonu, rosną…
… zakonowi, która miała być także formą nacisku wobec Zygmunta. W wyniku pośredniczenia legata papieskiego zawarto dwu letni rozejm oraz ustalono, że konflikt polsko - krzyżacki zostanie rozstrzygnięty na forum międzynarodowym. Na Soborze w Konstancji polska delegacja pod kierownictwem Pawła Włodkowica opierając się o prawo naturalne zakwestionowała prawo papieży i cesarza do rozporządzania ziemiami pogan…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)