To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
P olityka h andlowa k rajów Unii Europejskiej Komisja Wspólnot Unii Europejskiej przyjęła następującą definicję pojęcia polityki handlowej: są to wszystkie środki regulujące handel zagraniczny z krajami trzecimi. Rada Ministrów sformułowała tezę, iż polityka handlowa obejmuje wszystkie środki, których celem jest wywarcie wpływu na strumienie handlu zagranicznego. Według Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości pojęcie wspólnej polityki handlowej obejmuje te same treści, co narodowa polityka handlowa . Główne zasady wspólnej polityki handlowej zostały sprecyzowane w końcu lat pięćdziesiątych w Traktacie ustanawiającym Europejska Wspólnotę Gospodarczą. Istotny wpływ na wspólną politykę handlową, obok procesów integracyjnych, miało uczestnictwo UE w GATT i WTO. Zobowiązania podejmowane przez WE w ramach GATT/WTO w zakresie polityki handlowej doprowadziły do liberalizacji ceł na artykuły przemysłowe, modyfikacji instrumentów polityki handlowej oraz stopniowego podporządkowania zasad obrotu tekstyliami i odzieżą ogólnym zasadom Światowej Organizacji Handlu. Dostosowania do Rundy Urugwajskiej obejmowały też kwestie związane z polityką handlową, takie jak: bariery techniczne w handlu, licencjonowanie importu, reguły pochodzenia towarów, inspekcję przedwysyłkową, handlowe aspekty własności intelektualnej i inwestycji zagranicznych, handel usługami. W Traktacie Nicejskim zostały wprowadzone zmiany proceduralne dotyczące negocjowania i zawierania porozumień międzynarodowych. Ten Traktat, ustanawiający Wspólnotę Europejską (TWE), a podpisany 26 lutego 2001, zawiera oddzielny Tytuł poświęcony zasadom wspólnej polityki handlowej. Są to artykuły 131 - 134 oraz artykuł 300 Przepisów ogólnych i końcowych TWE. Główne zasady wspólnej polityki handlowej zawarte są w artykule 133 Traktatu. Polityka ta opiera się na jednolitych zasadach, w szczególności w zakresie: Zmian taryf celnych,
Zawierania układów celnych i handlowych,
Instrumentów liberalizacji,
Polityki eksportowej,
Środków ochronnych w handlu, takich, jakie muszą być podejmowane w przypadku dumpingu lub subsydiów
Wymiany towarowej
Transgranicznego świadczenia usług Środków ochronnych na granicy wobec podrabianych produktów oraz innych naruszeń praw własności intelektualnej,
Negocjacji i zawierania umów odnoszących się do handlu usługami oraz handlowych aspektów własności intelektualnej.
Oznacza to, że przy negocjowaniu porozumień w powyższych dziedzinach Wspólnota ma wyłączne kompetencje i obowiązuje ją kwalifikowana większość w podejmowaniu decyzji przez Radę. Jeśli umowy zawierają postanowienia wymagające jednomyślności lub odnosi się do dziedzin spoza kompetencji Rady, to decyzje podejmowane są jednomyślnie.
(…)
… celnej, wraz z dokumentem zwanym Jednolitym Dokumentem Celnym (SAD) oraz innych niezbędnych dokumentów (faktura, świadectwo pochodzenia, certyfikat zgodności).
Wejście w życie Wspólnej Taryfy Celnej (Common Customs Tariff) oznaczało, że polityka celna została wyjęta spod autonomicznej gestii krajów członkowskich i przekazana Radzie i Komisji Europejskiej. Od 1975 roku dochody z ceł przekazywane…
…, pewne rodzaje szkła). W imporcie świeżych owoców stosuje się sezonowo przedział cen wejścia (najwyższe w okresie zbiorów), na które składa się komponent ad valorem i element specyficzny. Na mocy Traktatu ustanawiającego EWWiS niektóre państwa mogą wprowadzać cła narodowe na import węgla. Runda Urugwajska GATT doprowadziła do zmian w polityce celnej WE. Wszystkie cła we Wspólnocie zostały w związku…
…, w sytuacjach znacznych spadków cen na rynkach światowych lub dużego wzrostu importu. Klauzula ta jest postrzegana jako zmodyfikowana wersja opłat wyrównawczych. Mogą z niej korzystać członkowie WTO.
Na mocy klauzuli można wprowadzać dodatkowe opłaty celne na towary, takie jak: zboża, cukier, oleje, tłuszcze, produkty mleczne, wina, wieprzowina. Od 1995 roku WE wielokrotnie stosowała klauzulę ochronną związaną…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)