To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Polityka gospodarcza polski w 1989 r.
Rok 1989 był ostatnim, który rozpoczął się w warunkach wyznaczonych przez ramy scentralizowanego systemu gospodarczego. Od początku tegoż roku brak było aktów normatywnych stanowiących podstawy centralnej regulacji zjawisk gospodarczych. Jedynym obowiązującym aktem był Narodowy Plan Społeczno-Gospodarczy na lata 1986-1990, ale plany pięcioletnie w polskiej praktyce gospodarczej zawsze były traktowane raczej jako atrapy. Brak było Centralnego Planu Rocznego i ustawy budżetowej. Projekty tych dokumentów trafiły pod wspólnej obrady Prezydium Rządu oraz przedstawicieli KW OPZZ dopiero 30 stycznia 1989 roku. Przedmiotem tamtych obrad był również firmowany przez rząd Rakowskiego Plan Konsolidacji Gospodarki Narodowej na lata 1989-1990. Dzień później Sejm przegłosował uchwałę w sprawie konsolidacji gospodarki i zaaprobował wspomniany plan jako program działania rządu. Sejm podjął tez uchwałę w sprawie zgłoszonych przez rząd Rakowskiego zmian w NPGS na lata 1986-1990. Zostały też uchwalone ustawy o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych, o podatku dochodowym o osób prawnych, o zmianie ustawy o podatku dochodowym, o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej. Znowelizowano również kodeks cywilny. Największe znaczenie dla gospodarki miały wtedy dwie uchwalone ustawy: o prawie bankowym oraz o Narodowym Banku Polski. Natomiast ustawa budżetowa została przyjęta przez Sejm na posiedzeniu 15 lutego.
W poniedziałek 6 lutego o godzinie 14:23 „obrady okrągłego stołu” w Pałacu Rady Ministrów w Warszawie otworzył Czesław Kiszczak. Zostały powołane trzy zespoły:
Do spraw gospodarki i polityki społecznej ( pod przewodnictwem Władysława Baki i Witolda Trzeciakowskiego Do spraw pluralizmu związkowego ( Aleksander Kwaśniewski, Tadeusz Mazowiecki i Romuald Sosnowski)
Do spraw reformy politycznej (Bronisław Geremek i Janusz Reykowski)
Obrady „okrągłego stołu” zakończyły się posiedzeniem plenarnym 5 kwietnia, na którym zaakceptowano ustalenia wszystkich zespołów i podzespołów roboczych. Ogromna skala podjętych obrad nie oznaczała jednak, że w ciągu tamtych 2 miesięcy życie polityczne toczyło się wyłącznie wokół „okrągłego stołu”. Państwo było paraliżowane lawiną strajków generowanych przez narastające konflikt płacowe. Panujące władze musiały zatem obawiać się nadchodzących wyborów. Chodź rząd Rakowskiego do końca deklarował wole reform rynkowych, to jednak polityka gospodarcza nie potwierdzała realności tych deklaracji. Nawet w schyłkowym okresie tamtego systemu pokutowała wiara, że siła napędową gospodarki mogą być dyspozycje płynące z KC PZPR oraz zadania zapisane w planie centralnym. Pierwsze, względnie wolne wybory odbyły się 4 czerwca 1989 r. Koalicja rządowa odniosła olbrzymią porażkę. Władze nie dawały za wygraną, gdyż wiadome było, ze w drugiej turze wyborów, przewidzianej na 18 czerwca, skład Sejmu zostanie uzupełniony wyłącznie o ich kandydatów. W obliczu klęski władze musiały uświadomić sobie brak poparcia społecznego. Rząd Rakowskiego zdecydował się na przygotowanie programu gospodarczego, które zostały podjęte przez Radę Ministrów na posiedzeniu 30 czerwca. Był to program na lata 1989-1992 i przewidywał następujące cele polityki rządu:
(…)
… rozpatrzono pismo Rakowskiego w sprawie dymisji rządu i ustalono, że rozstrzygnięcie nastąpi gdy powstaną konstytucyjne warunki do powołania następnego rządu. 19 lipca prezydentem został Wojciech Jaruzelski. W dniu wyborów obradowała Rada Ministrów przyjęła ona projekt nowelizacji ustawy budżetowej za 1989 r. w projekcie założono wzrost dochodu budżetowego o 10,1 bln złotych i wzrost wydatków o 10,7 bln…
… w związku ze zmianami cen detalicznych towarów i usług konsumpcyjnych. Była to 1 ustawa uchwalona przez Sejm X kadencji. 2 sierpnia premierem został Czesław Kiszczak. Pomimo licznych rozmów jego misja tworzenia rządu zaczęła się załamywać. 17 sierpnia przekazał Jaruzelskiemu swoją dymisje. 19 sierpnia Jaruzelski złożył Mazowieckiemu oficjalną propozycję objęcia urzędu prezesa Rady Ministrów. 1989 r rząd…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)