To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pola elektromagnetyczne.
Nielaserowe promieniowanie optyczne.
Część widma elektromagnetycznego o długościach fali, z przedziału od 10-8 m do 10-3 m (10 nm-1 mm) nazywamy promieniowaniem optycznym. Promieniowanie optyczne dzieli się na promieniowanie widzialne (światło) oraz niewidzialne dla oczu promieniowanie nadfioletowe i promieniowanie podczerwone.
Fizyczną, chemiczną lub biologiczną przemianę wywołaną oddziaływaniem promieniowania optycznego na materię określa się jako skutek promieniowania optycznego. Rodzaj skutku promieniowania optycznego zależy od składu widmowego promieniowania. Gdy promieniowanie optyczne wywołuje w materii przemiany chemiczne, używa się określenia skutek aktyniczny, natomiast w przypadku oddziaływania na tkankę organizmów żywych mówi się o skutku biologicznym promieniowania optycznego. Miarą skutku biologicznego promieniowania optycznego może być np. ilość substancji (wyrażona w mg, g, molach itp.) powstałej w wyniku reakcji fotochemicznej spowodowanej określoną dawką promieniowania. Danemu rodzajowi skutku biologicznego odpowiada charakterystyczny, właściwy mu względny rozkład widmowy skuteczności biologicznej promieniowania optycznego (krzywa skuteczności biologicznej promieniowania optycznego).
W Polsce, w chwili obecnej wartości NDN są określone dla nielaserowego promieniowania nadfioletowego oraz podczerwonego, natomiast nie opracowano jeszcze wartości dopuszczalnych nielaserowego promieniowania widzialnego.
Promieniowanie nadfioletowe
Charakterystyka czynnika
Promieniowaniem nadfioletowym (UV) nazywamy promieniowanie optyczne o długości fali, od około 10 nm do około 400 nm. Wyróżnia się następujące zakresy nadfioletu:
UV-A (nadfiolet bliski) o długościach fali 315-400 nm UV-B (nadfiolet średni) o długościach fali 280-315 nm UV-C (nadfiolet daleki) o długościach fali 100-280 nm. Promieniowanie nadfioletowe o długościach fali poniżej 200 nm jest często nazywane nadfioletem próżniowym. Jest ono silnie pochłaniane przez prawie wszystkie substancje. Działanie nadfioletu na organizm człowieka
Promieniowanie nadfioletowe może wywoływać w tkance biologicznej reakcje fotochemiczne. Na organizm człowieka promieniowanie to oddziałuje przez skórę i oczy. Zarówno nadmiar, jak i niedobór promieniowania nadfioletowego mogą być dla człowieka szkodliwe. Pod wpływem nadfioletu zawarty w skórze człowieka 7-dehydrocholesterol ulega przekształceniu w witaminę D3, która odgrywa ważną rolę w gospodarce wapniowo-fosforowej ustroju. Korzystnie wpływa na wzrost odporności organizmu człowieka, niszczenie drobnoustrojów czy przyśpieszanie gojenia ran i owrzodzeń.
Do szkodliwych skutków nadmiernej ekspozycji na promieniowanie UV w przypadku skóry należy zaliczyć przede wszystkim: rumień skóry, złuszczanie się naskórka, wzrost ilości barwników (na skórze pojawiają się piegi, znamiona, plamy) oraz zmiany przednowotworowe i nowotworowe skóry. W przypadku oka nadmierne napromienienie nadfioletem może spowodować: zapalenie spojówki, zapalenie rogówki, zaćmę lub uszkodzenie siatkówki. Oprócz tego w wyniku pochłaniania nadfioletu przez soczewkę może występować zjawisko fluorescencji przeszkadzające w procesie widzenia.
(…)
…, bezpośredniego patrzenia w wiązkę promieniowania laserowego o dużej mocy lub energii. Zapewniają jednak bezpieczeństwo w razie przypadkowej ekspozycji krótkotrwałej.
C. Promieniowanie jonizujące.
Nazwa promieniowanie jonizujące wywodzi się stąd, iż jedną z podstawowych właściwości tego promieniowania jest powodowanie zjawiska jonizacji i wzbudzenia atomów ośrodka, przez który ono przechodzi. Procesowi pochłaniania promieniowania przez jakąkolwiek materię towarzyszy zawsze zjawisko jonizacji, a więc następują zmiany w atomach, przynajmniej chwilowe, co może powodować zmianę struktury molekuł zbudowanych z tych atomów.
Promieniowanie jonizujące dzieli się na dwie zasadnicze grupy:
promieniowanie korpuskularne (cząstkowe)
elektromagnetyczne.
Do pierwszej grupy zalicza się promieniowanie charaktery zujące…
… wywołany przez promieniowanie zależy przede wszystkim od ilości pochłoniętego promieniowania, czyli od dawki pochłoniętej, ale także od rodzaju promieniowania, wielkości napromienionego obszaru ciała, rozłożenia dawki w czasie (tzw. mocy dawki), a nawet wieku i stanu zdrowia napromienionej osoby. każda ekspozycja osób na promieniowanie jonizujące musi być utrzymana na tak małym poziomie…
… spotykane sztuczne źródła nielaserowego promieniowania nadfioletowego to: - źródła elektryczne: niskociśnieniowe lampy rtęciowe UV tzw. świetlówki UV (np. bakteriobójcze), lampy rtęciowe UV wysoko i średniociśnieniowe, wysokociśnieniowe metalohalogenkowe promienniki UV, lampy wodorowe, ksenonowe, halogenowe i inne;
- źródła technologiczne: spawanie łukowe (np. łukiem elektrycznym lub plazmowym), spawanie…
… (W/m2) lub napromienienia (J/m2). W przypadku patrzenia na laserowe źródło rozciągłe lub w wiązkę po odbiciu rozpraszającym MDE jest określana w jednostkach luminancji energetycznej (W/m2sr) lub luminancji energetycznej zintegrowanej (J/m2sr).
Podstawą do określenia zagrożenia jest określenie ekspozycji na podstawie pomiaru lub danych katalogowych urządzenia laserowego i porównanie jej z wartościami…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)