Wartości dopuszczalne.
Działanie promieniowania nadfioletowego ma charakter fotochemiczny a skutek biologiczny tego promieniowania zależy od ilości pochłoniętego promieniowania, długości fali i od rodzaju eksponowanej tkanki (oko, skóra). Ilość pochłoniętego przez tkankę promieniowania (dawka promieniowania) jest zależna od jej napromienienia (iloczyn natężenia napromienienia i czasu ekspozycji) oraz współczynników odbicia i przepuszczania eksponowanej tkanki. Jako kryterium oceny zagrożenia promieniowaniem nadfioletowym przyjęto niedopuszczenie do powstania rumienia skóry, zapalenia rogówki i spojówki oka, rozwoju zmian nowotworowych skóry i zaćmy soczewki.
Obowiązują następujące wartości NDN: najwyższe dopuszczalne napromienienie skuteczne Ns promieniowaniem nadfioletowym oka i skóry w ciągu dobowego wymiaru czasu pracy bez względu na długość jego trwania wynosi 30 J/m2, wyznaczane według krzywej skuteczności Sλw zakresie 180÷ 400 nm. w celu niedopuszczenia do powstania zaćmy UV, dodatkowo ograniczono całkowite nieselektywne napromienienie Nc oczu promieniowaniem pasma 315÷ 400 nm do wartości 10 000 J/m2 w ciągu dobowego wymiaru czasu pracy bez względu na długość jego trwania.
Przy ocenie zagrożenia zdrowia promieniowaniem nadfioletowym, gdzie skutki szkodliwe występują na skutek reakcji fotochemicznych, sumuje się wszystkie dawki promieniowania, jakie pracownik otrzymuje w ciągu zmiany roboczej i dopiero wartość sumarycznej dawki porównuje się z wartościami NDN. W polskiej normie PN-T-06589: 2002 określono tabelarycznie rozkład widmowy względnej skuteczności biologicznej promieniowania powodującego powstanie rumienia skóry oraz stanów zapalnych rogówki i spojówki oka, którego postać graficzną przedstawiono na rys. 1.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)