30. Pojęcie publicznych praw podmiotowych w świetle Konstytucji RP Prawo podmiotowe - treścią możliwości skutecznego domagania się jednostki od państwa lub wspólnoty samorządowej za pomocą indywidualnego roszczenia ściśle określonego zachowania się, odpowiadającego interesowi żądającego.
W znaczeniu normatywnym pojęcie prawa człowieka równoznaczne jest z istnieniem określonego rodzaju normy konstytutywnej, zawartej w konkretnym akcie prawnym, wskazującej zakres uprawnień przysługujących uprawnionemu oraz podmiot zobowiązany do spełnienia wynikających z niej roszczeń.
Prawo podmiotowe powinno określać podmiot uprawniony, podmiot zobowiązany, prawny obowiązek zachowania się ze strony podmiotu zobowiązanego na rzecz podmiotu prawa oraz zespół przesłanek, od których zależy aktualizacja konkretnego obowiązku. Prawo to musi być wyartykułowane zaś jednostka sama zdecyduje o rozpoczęciu postępowania mające na celu doprowadzenie do podjęcia przez podmiot zobowiązany pożądanego działania (i osiągnięcia celu). Prawa podmiotowe w tym znaczeniu to te uprawnienia, w skład których wchodzi publicznoprawne roszczenie procesowe.
Osoba prawa prywatnego może powołać się na wolności konstytucyjne. Przeszkodą jest brak fizyczności osoby prawnej (w niektórych przypadkach np. ochrona twórczości).
K. Wojtyczek - „na płaszczyźnie prawnej wszelkie prawo człowieka rozumiane jako sytuacja prawna jakiegoś podmiotu, w tym także wolność w rozumieniu prawnym, powstaje w wyniku ustanowienia określonych norm prawnych i istnieje wyłącznie na gruncie norm określonego systemu prawnego”.
(Zgromadzenie - minimum 15 osób; trzeba wykonać określone czynności konwencjonalne do konkretnego organu o wydanie pozwolenia.)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)