To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prawoznawstwo Pojęcie prawa Odpowiedź na pytanie „czym jest prawo?” można zacząć od postawienia kolejnego pytania „a o którą definicję prawa chodzi?”. Spór o istotę prawa sięga bowiem początków nauki o prawie - prawoznawstwa - i trwa współcześnie. Jego owocem jest szereg definicji, a ściślej rzecz biorąc koncepcji dotyczących istoty prawa.
Równocześnie należy zwrócić uwagę, że prawo jako zjawisko społeczne jest przedmiotem zainteresowania nie tylko przedstawicieli nauki prawa ale również naukowców reprezentujących inne dziedziny wiedzy, jak np. socjologów, politologów czy psychologów. W tym miejscu jednak zostaną przedstawione, w dużym skrócie, poglądy na temat prawa wypracowane w prawoznawstwie. W ujęciu pozytywistycznym prawem jest zespół norm, czyli reguł powinnego zachowania, ustanowionych przez kompetentne organy państwowe. Normy te są chronione (gwarantowane) przymusem państwowym. Według tej koncepcji prawo cechuje przede wszystkim źródło jego pochodzenia: prawo pochodzi od państwa (suwerena), które ma faktyczną zdolność jego stanowienia i egzekwowania . Prawo sprowadza się do zespołu nakazów i zakazów skierowanych do adresata normy, który w razie ich nieprzestrzegania musi liczyć się z sankcją wymierzaną przez właściwe ograny. Adresat winny jest posłuch prawu z tego powodu, że zostało ono ustanowione w odpowiednim trybie przez kompetentne organy. Z tego powodu nie można kontestować norm prawnych z uwagi na ich treść, nawet nieakceptowaną, niezgodną ze zwyczajem, moralnością czy wewnętrznym przekonaniem. Prawo stanowione (pozytywne) jest bowiem wartością samą w sobie, stwarzając stan ładu społecznego, eliminując stan nieporządku. Rygorystyczne odrywanie prawa od moralności ( dura lex sed lex - twarde prawo lecz prawo), pozwala na stwierdzenie, że każde prawo pozytywne to prawo. Historia jednak uczy nas, że prawo może być stanowione przez dyktatorów i być sprzeczne np. z nakazami moralności. Pod wpływem doświadczeń nazizmu, czy totalitaryzmu komunistycznego wielu zwolenników „czystego” pozytywizmu prawniczego zmieniło swoje stanowisko stwierdzając, że prawo powinno spełniać przynajmniej minimalne wymogi moralne. Koncepcje prawa natury powstawały od starożytności do czasów współczesnych, różniąc się od siebie znacząca ale wykazując jedną wspólną cechę. Prawo nie jest aktem woli człowieka - tak jak w ujęciu pozytywizmu prawniczego - ale istnieje niezależnie od niego, państwa: jest zatem bytem obiektywnym. W tym miejscu można się zastanowić, co jest zatem źródłem prawa? W najstarszych ujęciach prawa natury (koncepcje kosmologiczne) prawu przypisywano boskie pochodzenie. W nowszych wersjach prawa natury przyjmuje się, że źródłem prawa jest natura człowieka, ideały kultury, wartości powszechnie akceptowane w rodzinie ludzkiej. W preambule do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 roku
(…)
… do egzekwowania tego zachowania (przeżycia imperatywno-atrybutywne). Emocje prawne różni od emocji etycznych, że te ostatnie mają tylko jednostronny charakter - są wyłącznie imperatywne. W prezentowanym nurcie poglądów na prawo można wyodrębnić podejście socjologiczne (lub realizm prawniczy w wąskim znaczeniu). Zwolennicy tego ujęcia traktują prawo jako zachowania konkretnych osób stosujących prawo (sędziowie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)