To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Naturalizm (fr. naturalisme) - kierunek w filozofii, którego celem jest wyjaśnienie rzeczywistości przyczynami naturalnymi, tłumaczący całość zjawisk działaniem praw przyrody. Naturalizm metafizyczny postuluje zwrócenie całej uwagi na człowieka i jego dzieła, bliski humanizmowi. Naturalizm bliski jest antropocentryzmowi zaś jego główne prądy biorą się z odrzucenia Boga a ubóstwiania człowieka. Przejawia się w liberalizmie jak również w prądach nowożytnych.
Cechy naturalizmu posiadają:
-realizm
-funkcjonalizm
-koncepcja marksistowska
-teoria Petrażyckiego
W filozofii kultury naturalizm to egzystencja, w której podstawowe wartości to przyjemność zmysłowa, życie w zdrowiu i dobrobycie. Stanowią one przeciwieństwo przykrości, choroby i śmierci. Najgorszą sytuacją jest jednak nie śmierć lecz życie w ciężkiej chorobie i nędzy, będąc zdanym na opiekę innych. Hierarchia wartości powoduje, że w naturaliźmie zezwala się na eutanazję (śmierć jest lepsza od cierpienia) oraz aborcję (dobrobyt ważniejszy od życia), a także wszelkie inne działania poprawiające jakość życia (np. eksperymenty na embrionach). Jej przeciwieństwem jest transcendentalizm.
Nadczłowiek , termin wprowadzony przez F. Nietzschego dla określenia idealnego wzorca osobowości człowieka przyszłości, charakteryzującego się odrzuceniem tradycyjnej moralności, dążeniem do uzyskania absolutnej wolności i niezależności, kierowaniem się w postępowaniu poczuciem własnej słuszności, bezwzględnością w dążeniu do celu oraz osobistym dostojeństwem. Monizm panteistyczny - głosi jednorodność, wszystko w świecie co robi wrażenie różności, jest tylko złudzeniem. Niektóre religie wyżej stawiają niebyt, niż byt. W religii chrześcijańskiej jest odwrotnie. Leibniza monadologia , teoria monad, takim terminem G.W. Leibniz określił indywidualne substancje, z których składa się byt prawdziwy. Początkowo, świadomy nawiązania do filozofii Arystotelesa, nazwał je "entelechiami", częściej jednak, dla zaznaczenia, że są jednostkami prostymi, nazywał je "monadami".
Monady były dla niego nierozdzielnymi składnikami świata, "punktami metafizycznymi", "prawdziwymi atomami". Każda monada, wg Leibniza, jest zamkniętym kosmosem. Rozporządzają siłami, czyli zdolnościami przetwarzania się. Jako mniej lub bardziej doskonałe tworzą hierarchię.
Na dole jej stoją monady pozbawione samowiedzy, na szczycie monada doskonała, którą jest Bóg. Monadalność bytów zapewnia światu harmonijność, gdyż są jakby zegarami jednakowo na początku uregulowanymi przez Boga. Świat rzeczywisty przez to, że jest monadalny, jest ze wszystkich możliwych najbardziej harmonijny, a przez to jest najlepszym ze światów. Jednym z objawów doskonałości świata jest panująca w nim wolność.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)