Leibniz :
Był filozofem, ale także matematykiem
Był uzdolniony - wstąpił na uniwersytet w wieku 15 lat skończył go w wieku 17 lat
Po studiach wyjechał do Jeny i Heidelbergu, pracował na uniwersytecie
Był doktorem prawa
W Paryżu studiował: Kartezjusza, Hopsa i Pascala
Wynalazł rachunek różniczkowy oraz całkowy
Jego zapis był praktyczniejszy
Został asystentem księcia z Hanoweru
Poznał naukowców ze swoich czasów
Pracował nad teologią
Próbował pojednać kościół katolicki i protestancki Filozofia :
Nie ujął jej w swoim dziele
Jego najważniejsze działo ukazało się po jego śmierci
Starał się godzić przeciwne poglądy (różnił się w nich od Espinozy )
Wierzył, że wszystkie substancje są niematerialne Dusza monadą centralną człowieka
Monady niezależne od zewnętrznych wpływów
Nie oddziałują między sobą
Ich zgodność wynika od Boga Prawo ciągłości :
Zjawiska są odrębne, ale związane ze sobą za pomocą przejść
Substancje nie oddziałują jedne na drugie
Działają celowo
Tworzą harmonijny zespół Prawo - próba zdefiniowania Zdanie jest prawdziwe, jeśli jest w nim podmiot Reguła koniecznej przyczyny - byt musi zawierać całą prawdę o sobie
Wszystko, co istnieje musi być monadą, mimo że na pierwszy rzut oka tak nie jest
Działają wspólnie
Oddziaływają wzajemnie, bo ktoś je wyregulował - istnienie Boga Bóg też jest monadą, ale szczególną - przyczyną i celem Teza:
Skoro monady zostały uporządkowane przez Boga to ich zależności muszą być tego skutkiem
Zło jest potrzebne, aby świat był doskonały
Czas i przestrzeń nie istnieją w sensie absolutnym, ale są złudzeniami
Nie mają wpływu na monady Najważniejsze dokonania Leibniza :
Rozwiniecie myśli Kartezjusza
Stworzenie rachunku różniczkowego
Skonstruował I maszynę liczącą
Fizyka - moment siły
Jego filozofia powstała w sprzeczności z ówczesnym zdrowym rozsądkiem
Leibniz chciał wszystkich zadowolić, ale nie zadowolił nikogo
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)