Podział znaków według Peirce'a
Indeksy (wskaźniki) - interpretantem jest jakaś koncepcja naukowa (przyrodnicze lub matematyczne) np. błyskawica - burza
(Indeksy/znaki indeksalne oparte na fizycznym/egzystencjalnym związku modela/przedmiotu ze znakiem, np. dym jako znak ognia, inaczej mówiąc indeks posiada bezpośredni związek fizyczny z przedmiotem, do którego się odnosi. Indeksem ognia jest dym, przeziębienia jest kichanie.) Jesteśmy uwikłani w indeksy - nie możemy sobie pomyśleć, że istnieje przód, bez tyłu.
Ikony (obrazowanie) - odnosimy się do przedmoitu znaczenia, za względu na podobieństwo, np. obrazy - np. fotografia z babcią, odnosi nas do babci, onomatopeje - np. muuu - krowa, modele architektoniczne - modele samochodów, domów..
(Ikony/znaki ikoniczne: (oparte są na posiadaniu pewnej cechy wspólnej z przedmiotem, na zasadzie analogii lub podobieństwa; związek między częścią znaczącą (signifiant), a częścią znaczoną (signifié) nie jest arbitralny); znaki ikoniczne dzielą się na trzy grupy:
obrazy (odzwierciedlają przedmioty na zasadzie podobieństwa),
diagramy (na zasadzie struktury),
metafory (uwydatniają istotnych cech przedmiotu, od którego się odnoszą);
Ikona zachowuje silne podobieństwo do elementu znaczonego. Przykładem ikony jest fotografia osoby, portret, perfumy sygnalizujące podniecenie seksualne. „Istotną, szczególnie wyróżniającą cechą znaku ikonicznego jest to, że dzięki jego bezpośredniej obserwacji można odkryć prawdy o przedmiocie inne niż te, które wystarczają do określenia jego budowy”.) Symbole (prawidłowości - umowa, reguła) - umawiamy się, że dany obiekt ma dane znaczenie. Np. pieniądze (znaki wymierne, symboliczne), tarcza ( emblemat, np. uczęszczanie do danej szkoły), flaga (np. rozwieszamy flagi na święto)
(Symbole/znaki symboliczne oparte na umowie społecznej, funkcjonujące w danej strukturze kulturowej.
Symbol jest znakiem, który oznacza jakiś przedmiot w wyniku przyjętej konwencji. Wszystkie słowa i cyfry arabskie są symbolami.) Każdy fragment świata, dowolnie umieszczamy w sieci semiotycznej. Każde Doś. Wymaga narzucenia interpretantów (na każde Nz trzeba nałożyć I). Wszystko zależy od interpretantów. Posługujemy się innymi interpretantami, stąd różnice zdań, kłótnie. Często interpretanty odwołują do interpretantów. To wielowartościowość kulturowa, np. czerwony kapturek. Jesteśmy uwikłani w kontekst kulturowy.
Czynnościowa koncepcja języka - cel
Rezygnujemy, z założenia, że język jest strukturą znakową. Język jest systemem czynnościowym. Język to strategia mówienia. Mówić, to osiągać pewne rezultaty. Mówimy, po to by osiągnąć skutki, zmieniać a nie odwzorowywać rzeczywistość. (L. Wittgenstein).
(…)
… mowy określone skutki behawioralne
Zmiana rzeczywistości kulturowej
Każdy z użytkowników języka posiada pewne koncepcje. Wie jak działa mowa, potrafi osądzić, że w danym stanie mentalnym, osoba będzie zachowywała się w określony sposób. Jest to zależne od prywatnych koncepcji języka.
zachowanie dopuszczalne ( np. odpowiedzenie dzień dobry na powitanie)
Akt mowy zachowanie neutralne (np. brak reakcji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)