Podstawy teorii kosztów

Nasza ocena:

3
Pobrań: 56
Wyświetleń: 1323
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Podstawy teorii kosztów - strona 1 Podstawy teorii kosztów - strona 2 Podstawy teorii kosztów - strona 3

Fragment notatki:

Długookresowe koszty
 Długookresowy koszt całkowity (LTC) stanowi
minimalny koszt wytwarzania różnych wielkości
produkcji wówczas, gdy firma jest w stanie
dostosować wszystkie czynniki produkcji
 Długookresowy koszt krańcowy (LMC) to
przyrost długookresowego kosztu całkowitego w
sytuacji, gdy wielkość produkcji na trwałe zwiększa
się o jednostkę
 Długookresowy koszt przeciętny (jednostkowy)
(LAC) to koszt całkowity (LTC) podzielony przez
wolumen produkcji
Żeby sobie lepiej wyobrazić obie
funkcje - przyjrzyj się ich zależności.
Funkcja produkcji jest przedstawiona
jako ilość (Q) fizycznej produkcji
(TPP) zależna od nakładów pracy (L):
Q = TPP = f(L). Funkcja kosztów
całkowitych (pracy) TCL jest
przedstawiana jako zależna od ilości
(Q) produkcji. Zakładając stałą cenę
pracy = stawkę płacy (PL=w): TCL=
w*L
Jeśli odwrócimy osie wykresu funkcji
produkcji* będziemy mogli zauważyć
funkcję kosztów zależną od Q - jako,
że wykres nakładów produkcji w
dużej mierze odpowiada kosztom
całkowitym (zwłaszcza jeśli będą to
stałe koszty jednostkowe, np. tutaj
stała płaca za jednostkę czynnika
wytwórczego: TCL=TPP*).
Pamiętaj, że całkowity koszt pracy TCL jest
kosztem zmiennym (lub jego częścią)! Aby
otrzymać koszt całkowity musimy
uwzględnić koszt innych czynników
wytwórczych oraz koszty stałe.
Określona poprzednio funkcja produkcji pozwala wykreślić funkcje kosztów
zależnych od wolumenu produkcji.
Krzywa krótkookresowych kosztów krańcowych (SMC) opada, osiąga
minimum, a następnie rośnie, co jest związane bezpośrednio z krzywą produkcji
(vide: następny slajd). Małe ilości produkcji wytwarza się prostymi metodami -
wtedy dodatkowy wzrost produkcji można osiągnąć coraz mniejszym
dodatkowym kosztem. Nie trzeba zwiększać nakładów czynników produkcji,
żeby zwiększyć faktyczną produkcję, co z kolei może wynikać z nabierania
doświadczenia wraz ze wzrostem produkowanej ilości.
Krzywa krótkookresowych kosztów przeciętnych (jednostkowe) (SAC)
również najpierw opada, a potem rośnie. Wiąże się to wprost z kształtem
krzywej kosztu krańcowego. Gdy koszty krańcowe maleją, obniżają również
sukcesywnie koszty przeciętne. Od momentu gdy MC zaczyna rosnąć,
zmniejszanie się AC wynika tylko z powolnego wzrostu MC i wzrostu Q. Gdy MC


(…)

…. „obwiednią”.
• Wolumen przy którym długookresowa AC (LAC) jest
minimalna to tzw. minimalna skala efektywna (qMES): MES
(minimum efficient scale). Przy wolumenie mniejszym od
MES przedsiębiorstwo osiąga korzyści skali, w MES
korzyści skali są stałe, a powyżej MES przedsiębiorstwo
doświadcza niekorzyści skali.
• Krzywa długookresowa kosztów krańcowych (MC)
również najpierw opada, następnie rośnie; długookresowe
koszty krańcowe spadają pod wpływem rosnących efektów
skali.
• Jeśli w długim okresie przeciętne koszty są stałe, nie
ma korzyści ani niekorzyści skali - występują stałe
korzyści skali
Izokoszta
 Izokoszta to linia jednakowego kosztu,
czyli linia będąca zbiorem punktów
będących różną kombinacją nakładu
pracy i kapitału, lecz dających taki sam
poziom kosztu całkowitego.
 Analogicznie…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz