Podstawy prawa karnego - normy, sankcja, dyspozycja, wykładnia i analogia, prawo intertemporalne

Nasza ocena:

4
Pobrań: 84
Wyświetleń: 2751
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Podstawy prawa karnego - normy, sankcja, dyspozycja, wykładnia i analogia, prawo intertemporalne - strona 1

Fragment notatki:

Medycyna sądowa zajmuje się badaniem zmian na ciele człowieka związanych z przestępstwem. Niegdyś zajmowała się głównie zabójstwami. Zaczynała od ustalania chwili zabójstwa, sposobem zabicia człowieka itd. Psychiatria sądowa wiąże się tym, co dotyczy poczytalności sprawców przestępstw. Kiedyś nie odgrywała takiej roli jak teraz. Dziś jest tak, że większość sprawców ma pewne zaburzenia psychiczne. Normy prawa karnego - budowa
Z budową normy prawa karnego jest pewien kłopot, gdyż w podręcznikach ma się na myśli budowę przepisu. Jest taka po prostu tradycja. Zajmujemy się normami zawartymi w części szczególnej.
Teoria norm Bildinga polegała na tym, że przepisy prawa karnego nie zakazują nam określonego postępowania. Nakazy i zakazy formułują normy, które istnieją poza prawem karnym, a prawo karne dodaje do nich w pewnym zakresie sankcje karne.
W Polsce nie bierze się pod uwagę teorii norm Bildinga.
W teorii prawa każda norma wg koncepcji trójczłonowej składa się z hipotezy, dyspozycji i sankcji. W prawie karnym hipoteza zanikła, ponieważ w większości przepisów prawa karnego podmiot jest określony w sposób powszechny, ogólnosprawczy np. Kto zabija człowieka, podlega karze… Czyli każdy w jakichkolwiek okolicznościach zabije człowieka, podlega karze. „Każdy” i „jakiekolwiek okoliczności” załatwiają nam hipotezę. Tak więc, norma prawa karnego składa się tak naprawdę z dyspozycji i sankcji (koncepcja dwuczłonowa). W części szczególnej znajduje się „ ,” po dyspozycji, zaś sankcję pisze się od nowego wiersza. W dyspozycji przepisu karnego znajduje się opis typu czynu zabronionego. Jest to abstrakcyjny wzorzec. Opisuje się na czym polega zabronione zachowanie np. kto zabija człowieka. Ten opis jest uogólniony, gdyż jest nastawiony na nieskończoną liczbę indywidualno-konkretnych przypadków. Pod ten opis podciąga się różne zachowania np. X udusił szalikiem teściową, a Y zarąbał człowieka siekierą, Z zamknął kuzyna w komórce i nie podawał mu jedzenia przez parę dni. Są to różne działania, ale za każdym razem odpowiadają temu uogólnionemu opisowi. Obejmuje ono również działania i zaniechania. Jeżeli matka zostawia dziecko na śmietniku na mrozie i odchodzi, to zabicie polegało na nie podtrzymywaniu życia dziecka, ale odpowiada to opisowi tego przestępstwa. Z tej dyspozycji jest łatwo odczytać zakaz lub nakaz danego zachowania, do którego się ona odwołuje. Przy czym nie należy tego zakazu lub nakazu interpretować wprost, ponieważ musi on być najpierw zdekodowany.
ARTYKUŁ 218 KK
§1. Kto, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, złośliwie lub uporczywie narusza prawa pracownika wynikające ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego,


(…)

… ona stuprocentowych wyników; Przykład: przy przestępstwie chuligaństwa były argumentowane przeciwstawne rodzaje wykładni. Mówiono, że wobec występku o charakterze chuligańskim nie można stosować warunkowego zawieszenia wykonania kary. Powstało pytanie, czy można stosować warunkowe umorzenie. Z jednej strony można było zastosować warunkowe zawieszenie wykonania kary (a contrario), ale z drugiej strony…
… syntetyczny lub kazuistyczny.
Dyspozycje kazuistyczne to takie, które w sposób szczegółowy opisują na czym polegają poszczególne zachowania tworzące typ danego czynu zabronionego. Ta kazuistyka bywa w różnych miejscach zamieszczona np. kto niszczy, uszkadza, czyni niezdatną do użytku czyjąś rzecz ruchomą (kazuistyka w opisie sposobu zachowania).
ARTYKUŁ 156 KK
§1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu…
… za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.
Czy możliwe jest usiłowanie z zamiarem ewentualnym? Według ustawodawcy jest to możliwe, więc rozszerzamy karalność usiłowania na zamiar ewentualny, który był wątpliwy, i zamiast „kto chcąc popełnienia przestępstwa” ustawodawca pisze „kto z zamiarem popełnienia…
….
Jest tu kazuistyka w opisie samych skutków. Ułatwia ona stosowanie przepisów, ponieważ pozwala łatwiej ustalić, czy został dokonany taki skutek jak podany wyżej.
Szczegółowy opis skutków lub zachowań powoduje, że jest mało miejsca na interpretację. Wówczas łatwiej się ten przepis stosuje. Dyspozycja kazuistyczna prowadzi jednak czasem do zaskakujących luk prawnych, bo okaże się, że coś nie zostało wymienione…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz