Podstawy prawa karnego - działy, pojęcie, funkcje, zasady

Podstawy prawa karnego Prawo karne to przedmiot fundamentalny i jest inne niż pozostałe gałęzie prawa, ponieważ mają one regulować zachowanie człowieka w określonej sytuacji (stąd są one nazywane sektorami). Prawo karne nie reguluje działalności człowieka w jakimś sektorze i w ogóle nie nadaje się do sądzenia społeczeństwem. Jest ono ultima ratio - ostatecznym argumentem. Wyciąga się je wtedy, kiedy żadna inna regulacja nie jest w stanie czegoś wyjaśnić. Polskie prawo karne należy do najsurowszych w Europie. My występujemy np. o ekstradycję z Wielkiej Brytanii osoby, która popełniła według polskiego prawa karnego popełniła przestępstwo podczas gdy w Anglii jest to drobne wykroczenie. Jest to nonsens.
Prawo karne składa się z kilku podstawowych działów:
Nauka o ustawie karnej - dotyczy jak zbudowane są przepisy karne, zakresu obowiązywania ustawy karnej (interterytorialne prawo karne - na jednym terytorium popełnia się przestępstwo, zaś na drugim - ponosi się konsekwencje; intertemporalne prawo karne - czy stosować nową czy starą ustawę karną, jeżeli popełniono przestępstwo w trakcie obowiązywania starej ustawy karnej, to stosuje się nową ustawę w celu poniesienia konsekwencji czynu);
Nauka o przestępstwie - dział najtrudniejszy i najciekawszy; rozwijała się w ciągu ostatnich 200 lat; teorie warto znać, aby z pewną łatwością rozwiązywać problemy związane z oceną zawinienia czynu, istnienia/nieistnienia czynu; polskie prawo karne jest PRAWEM CZYNU
Nauka o karze (i innych środkach penalnych) - oprócz reakcji na przestępstwo, jaką jest sankcja karna, są również przypadki reakcji na przestępstwo takie jak środki zabezpieczające wobec osób niepoczytalnych, warunkowe umorzenie postępowania, środki probacyjne - są zamiast kary reakcją na przestępstwo; Nauka o przestępstwach w szczególności - część szczególna prawa karnego; chodzi o typy przestępstw; dosyć interesujące, gdyż jest bogate orzecznictwo, są różne wątpliwości w ujmowaniu i kształtowaniu (np. zgwałcenie zbiorowe - typ kwalifikowany); nie jest to przedmiot wykładu; przeczytać z tego 3 albo 4 rozdziały jako ilustrację: o przestępstwach przeciwko życiu i zdrowiu (najstarsze), o przestępstwach przeciwko mieniu, o przestępstwach przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu; o przestępstwach przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji;
Historia doktryn prawno-karnych - pozwala stwierdzić, że właściwie wszystkie pomysły w prawie karnym zostały wykorzystane; nie jest wymagane na adm.
Podręczniki:
Lech Gardocki, Prawo karne, BECK, ok.40 zł, mnóstwo kazusów, często wznawiany; pierwsze 200 stron.
Agnieszka Liszewska, Krzysztof Indecki, Prawo karne materialne
Marek Bojarski, Zofia Sienkiewicz, Jacek Giezek, Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna
Tadeusz Bojarski,

(…)

… się poddaje umiędzynarodowieniu. Jest ono przez ustawodawców strzeżone jako bastion suwerennych decyzji.
Prawo karne to również trzon pewnego zespołu nauk zwanego naukami penalnymi (kryminologicznymi). Należą do nich: prawo karne materialne (rozumiane jako nauka prawa karnego), kryminologia, polityka kryminalna, kryminalistyka, medycyna sądowa, psychiatria sądowa, psychologia sądowa itp.
Kryminologia zajmuje…
… między przestępstwem a warunkami życia społecznego. Taki związek istnieje również dziś. Nauka ta pozwala walczyć z przestępczością i daje materiał do ustaleń polityki kryminalnej.
Polityka kryminalna zajmuje się wypracowaniem sposobów walki z przestępczością w oparciu o wyniki badań kryminologii. Postuluje zmianę w obowiązującym prawie karnym tak, aby mogło jak najskuteczniej zwalczać przestępczość. Kryminalistyka bada metody wykrywania przestępstw i ich sprawców. Jest to tzw. taktyka kryminalistyki. Nauka ta jest nieprawdopodobnie rozwinięta, że można powiedzieć, iż w niektórych krajach da się wykryć niemal każde przestępstwo. Technika kryminalistyki określa z kolei metody utrwalania i identyfikacji śladów przestępstwa. …
... zobacz całą notatkę