To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Cele, zadania psychologii. Podstawowe kierunki, główne założenia (od okresu przednaukowego do dziś).
Wyłoniła się w poł. XIX wieku jako samodzielna myśl, którą uważamy za współczesną. Wyłoniła się ze starożytności. Oznaczała naukę o duszy (psyche-dusza, logos-nauka). Taka forma przetrwała do XIX w. umowną data powstania psychologii był rok 1879, gdy Wilhelm Wundt założył w Lipsku pierwsze laboratorium naukowe. Okres przed powstaniem psychologii nazywamy przednaukowym, a okres po jej powstaniu naukowym.
W pierwszym okresie psychologia była traktowana jako nauka o zjawiskach psychicznych, czyli o czymś co się „zjawia” w świadomości człowieka. Pojęcie psychiczny było równoznaczne z pojęciem świadomy. Metodą naukową była introspekcja- metoda wglądu we własne zjawiska psychiczne, podmiot badał samego siebie. Wzorowano się na fizyce, poszukiwano najmniejszych elementarnych cząstek psychicznych. Uznano, że są to wrażenia, lecz takie tłumaczenie mnożyło wiele wątpliwości. Nazwano ją psychologią atomistyczną- człowieka rozbijano na atomy.
Rozwijała się psychologia asocjonistyczna- skojarzeniowa. Z czasem te trzy nurty zaczęto nazywać psychologią klasyczną (introspekcja, atomistyczna, asocjacyjna).
Na przełomie XIX i XX nastąpił kryzys w dziejach psychologii. Jego źródła tkwiły w ogólnym rozwoju nauk biologicznych, fizycznych, społecznych. Zaczęły pojawiać się nowe teorie o małym zasięgu, a potem niektóre z nich przybrały zasięg światowy. Pierwszą koncepcją która powstała w opozycji do psychologii klasycznej była teoria postaci (gestalt). Czołowy przedstawiciel to Kurt Lewin. Uznano, że absurdem jest dzielić człowieka na atomy. Teoria postaci kwestionowała teorię atomistyczną. Wg teorii postaci całość jest pierwotna w stosunku do części.
Z czasem pojawiły się dwa nurty o światowym zasięgu. Była to psychologia głębi w środowisku wiedeńskim i behawioryzm w środowisku amerykańskim. Psychologia głębi- badała zjawiska nieświadome, głębie człowieka. Miała wiele odłamów, najważniejszym okazała się psychoanaliza zapoczątkowana przez Zygmunta Freuda. Tego określenia używa się do oznaczenia się teorii i metody wydobywania nieświadomych zjawisk psychicznych. Strukturę psychiczną uważał za zamknięty energetyczny system znajdujący się w sferze chwiejnej równowagi pod wpływem bodźców środowiskowych. Podstawową energią jest libido - szeroko rozumiany popęd płciowy oraz popęd śmierci/przetwarza się w agresję. Całą strukturę sprowadzał do trzech wymiarów:
ID- warstwa biologiczna. Zbiór prymitywnych popędów, które dążą do natychmiastowego zaspokojenia, ponieważ dostarcza to uczuć przyjemnych. Id kieruje się zasadą przyjemności.
EGO- warstwa psychiczna. Reguluje postępowanie człowieka wg zasady rzeczywistości. Ego jest świadomością świata, siebie samego i własnych działań. Jest odpowiedzialne za kierowanie zachowaniem w sposób społecznie akceptowany. Musi wybierać między id a superego.
(…)
….
Behawioryzm powstał w wyniku zakwestionowania wielu tez psychologii klasycznej. Uznano, że nie możliwe jest aby człowiek badał sam siebie. Uznano, że naukowe jest to co da się zaobserwować. Przedstawiciel John Watson przyjął, że możliwe do zbadania są bodźce na wejściu i reakcje na wyjściu. Po środku jest czarna skrzynka w której nie wiadomo co się dzieje.
S - R (stimulus - response)
W neobehawioryzmie uwzględniono bodźce pośredniczące czyli to co dzieje się w czarnej skrzynce (osobowość/organizm). Ujęcie neobehawiorystyczne
S - O - R (bodziec-osobowość/organizm-reakcja) U neobehawiorystów człowieka był marionetką. Uważali że przy użyciu określonych bodźców mogą dowolnie ukształtować człowieka. Psychologia poznawcza- pojawiła się w wyniku niezgody na behawioryzm i psychoanalizę w latach 50 i 60. Uznano…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)