To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podmiot w prawie karnym skarbowym
W ujęciu Kodeksu karnego skarbowego podmiotem odpowiedzialności 136 karnej skarbowej może być tylko osoba fizyczna, człowiek odpowiadający zasadniczo takim samym jak w powszechnym prawie karnym kryterium wieku i poczytalności. Odnośnie do granic wiekowych różnica w stosunku do prawa karnego powszechnego wyraża się w tym, że Kodeks karny skarbowy nie przewiduje żadnej możliwości obniżenia granicy wiekowej odpowiedzialności karnej skarbowej, którą wyznacza osiągnięcie 17 lat. Ze względu na charakter deliktów skarbowych wiążących się w znacznej mierze z czynnościami prawnymi, działalnością gospodarczą, prowadzeniem rozmaitych ewidencji, z czego wynika duże znaczenie świadomości prawnej oceny zachowania, jest to zupełnie uzasadnione. Zatem w każdym przypadku popełnienia czynu zabronionego prawem karnym skarbowym przed ukończeniem 17 lat wchodzi w grę jedynie zastosowanie przepisów ustawy z 26.10.1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich.
W stosunku do sprawcy, który popełnił przestępstwo lub wykroczenie 137 skarbowe po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18, sąd zamiast kary lub środka karnego stosuje środki wychowawcze, lecznicze lub poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają (art 5 § 1 i 2 KKS)
W prawie karnym skarbowym aktualny jest podział na czyny powszechne, których podmiotem może być każdy oraz indywidualne, których podmiot musi mieć cechy określone w ustawie. Podmiot w Kodeksie karnym skarbowym określany jest bądź zaimkiem „kto", co przeważnie wskazuje na powszechny charakter czynu, bądź to indywidualnie, mianowicie najczęściej nazwą mającą swoje znaczenie określone w przepisach prawa podatkowego (np. podatnik, płatnik, inkasent) łub dewizowego (np. rezydent), czasem także przez bliższe określenie cech podmiotu (np. kto będąc uprawnionym do korzystania z procedury odprawy czasowej towaru). Zawężenie kategorii podmiotów w prawie karnym skarbowym następuje zasadniczo w typie podstawowym (a nie np. uprzywilejowanym lub kwalifikowanym) zatem decyduje o bycie przestępstwa lub wykroczenia skarbowego (a nie o stopniu karalności), co przesądza o tym, że są to tzw. typy indywidualne właściwe, czyli takie, które nie mają odpowiednika w typach powszechnych.
Określenie podmiotu przestępstwa lub wykroczenia skarbowego słowem np. „podatnik" - gdy według prawa podatkowego podatnikiem może być osoba fizyczna, a także osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej - nie oznacza bynajmniej przyjęcia odpowiedzialności karnoskarbowej osób prawnych. Odpowiedzialność według Kodeksu karnego skarbowego mogą ponosić tylko konkretne osoby fizyczne, mianowicie te, które będąc uprawnione do decydowania o działaniu danej osoby prawnej łub innej jednostki organizacyjnej, są jednocześnie zobowiązane do przestrzegania reguł obowiązujących w tym działaniu i realizują znamiona określonego typu czynu. Według art. 9 § 3 KKS za przestępstwa i wykroczenia skarbowe odpowiada jak sprawca także ten, kto na podstawie przepisów prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)