To tylko jedna z 100 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Historia Firma Henry Jones Pottery powstała w 1887 roku gdy Henry wyemigrował z Anglii do Ohio. Wytwarzał naczynia gliniane na zamówienie klientów, którzy używali je do reklamy. Klienci zamawiali naczynia do żywności konserwowanej z etykietką „Bland's Groceries and Farm Supply", które rozdawali klientom w celach promocyjnych. Była to powszechna działalność reklamowa w początkach XX wieku. Podobnie jak w wielu przedsiębiorstwach w rym czasie , zakład przemysłowy zlokalizowany był w budynku obok rzeki, podczas gdy główne biuro mieściło się w budynku na głównej ulicy. W związku z tym, że ich produkty były duże i ciężkie, transport zazwyczaj odbywał się barką i koleją. Po latach transport rzeczny stał się mniej znaczący niż kolejowy, ale w dalszym ciągu są to najmniej kosztowne środki, choć wolniejsze niż inne alternatywy. Firma nigdy nie była duża, ale utrzymywała Henriego i jego syna aż do czasu II Wojny Światowej, kiedy to praktyka promocyjna upadła.
Po śmierci Henriego w 1947 roku, własność firmy została przekształcona w spółkę, tak więc jego udziały w firmie mogły być podzielone pomiędzy jego spadkobierców. Z powodu upadku promocji naczyń glinianych, firma zaczęła wytwarzać wyroby garncarskie do ogólnego użytku, które były sprzedawane detalistom. Nazwa Jones Pottery nigdy nie osiągnęła znaczącego publicznego uznania. Syn Henriego - John zarządzał firmą przez wiele lat, ale gdy ustąpił w 1980 roku - jego zięć został prezesem i dyrektorem wykonawczym.
Adam wprowadził pierwsze znaczniejsze zmiany polityki produkcyjnej w całej dotychczasowej historii firmy. Dwa lata temu postanowił skierować produkcję z rynku naczyń glinianych, będącego w zastoju w stronę bardziej obiecującego rynku serwisów stołowych. Początkowym towarem Unii produkcyjnej stały się ekonomiczne komplety serwisów stołowych w małym wyborze wzorów.
Po okresie tych dwóch lat rozwoju - produkt ten opanował w pewnym sensie rynek, ale były jeszcze znaczne możliwości dalszego rozwoju. Produkcja wyrobów garncarskich była zachowana jako druga linia produkcyjna, ale trzy miesiące temu ta linia została przerwana i wszystkie formy zostały wyrzucone.
Adam utrzymywał działalność firmy, ale tak naprawdę był bardziej zainteresowany swoim hobby - hodowlą koni jeździeckich. Ostatnio Adam postanowił zwolnić stanowisko dyrektora w firmie i poświęcić cały swój czas
swojemu hobby. Zarząd firmy zdecydował się zaangażować kierownictwo firmy z zewnątrz.
Ostatnim członkiem rodziny Jonesów, posiadającym znaczące udziały w firmie, był kuzyn - Pan Byerten Lowe. Zachował 20% własności i wywarł nacisk by firma wypłacała dywidendy. W rezultacie firma nie stworzyła dużego majątku i nie zainwestowała zysków poza kilkoma nowoczesnymi
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)