POCZĄTKI FILOZOFII SCHOLASTYCZNEJ, ŚW. ANZELM- OJCIEC SCHOLASTYKI Św. Anzelm stoi u źródeł scholastyki (ur. 1033 rok, Italijczyk z rodziny rycerskiej). W wieku 24 lat wstąpił do Benedyktynów. Został opatem, potem biskupem. Zmarł w 1109 roku). W okresie jego życia trwał spór między dialektykami, których przedstawicielem był również Anzelm i antydialektykami, których przedstawicielem był Piotr Damiani (radykalnie odrzucał filozofię).
Dialektyka - czysto rozumowe dochodzenie prawdy. Zderzyły się krańcowe poglądy, jedni byli za wyłącznym posługiwaniem się dialektyką, inni odmawiali jej wszelkiej wartości. Dialektyka stosowana do kwestii teologicznych pozbawiona była możności sprawdzenia wyników , łatwo stawała się rozumowaniem wolnym i sofistycznym. Dialektyka, gdy zaczęli posługiwać się nią teologowie podważała nieraz prawdy wiary . To wywoływało reakcje i doszło do powstania antydialektyzmu (ocalenie wymiaru tajemnicy w wierze). "Zasady dialektyki dotyczą wyłącznie rzeczy ludzkich, nie boskich" - św. Piotr Damiani Św. Anzelm wybrał na przewodnika św. Augustyna, który w filozofii wyróżniał dwa źródła poznania: rozum i wiarę. Według Anzelma „chrześcijanin powinien przez wiarę dojść do zrozumienia, a nie przez zrozumienie do wiary”. Hasłem scholastyki było: Fides quaerens intellectum - wiara poszukująca zrozumienia. Dla Anzelma wiara była punktem wyjścia, który nie potrzebuje dowodu, gdyż daje pewność przekraczającą rozum opartą na prawdomównym Bogu. Wiara ma być punktem wyjścia i dojścia w rozumowaniu, ale z operacji jego ma być eliminowana; nie może służyć jako argument. Pismo święte podaje co jest prawdą, ale nie podaje dlaczego nią jest. Rozum jest wolny i samodzielny, ale- w granicach dogmatu. W myśl Anzelma już i przed nim działała teologia i filozofia chrześcijańska, ale on sformułował jej zadanie, które odtąd spełniała świadomie. W tym sensie był pierwszym scholastykiem.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)