To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zespół zagadnień, któremu się oddawał: problem przeznaczenia /predestynacja/; zagadnienie wczesnych scholastyków:
Predestynacją podwójną: /W przeświadczeniu św. Augustyna: jedni są przeznaczeni do dobra, inni do zła/.
Trwała debata, Eriugene powoływano jako arbitra w dyskusji; Był przekonany do jednej predestynacji: przeznaczenie do dobra → wolna wola decydowała czy z przeznaczenia skorzysta. Synody : za życia Eriugeny odrzucały jego argumentacje za jedną predestynację /855 r i .../ → po śmierci zaczęto dyskutować znaczenie podziału natury / ale nie miało wzięcia /. - przelozyl pisma pseudo dionizego i maksyma wyznawce na lacine - komentowal boecjusza - system panteistyczny - nadworny uczone karola łysego - świecki , a odwolywaly się do niego wladze koscielne w sporach teologicznych , w tym sporze o predestynacje - pisma : „ o przeznaczeniu ”, „ o podziale natury ” - pismo ma sens alegoryczny - nikt nie wejdzie do nieba inaczej jak przez filozofie - natura boga niepoznawalna , teologia negatywna - tworzenie swiata nie aktem woli a procesem koniecznym - bog - jedno plotyna - podzial natury jest zarazem procesem tworzenia - istnienei laski bozej i wolnosci , nie można negowac zadnej z nich - realizm pojeciowy emanacyjny - jednostki wywodza się z gatunkow - Św . Anzelm z Aosty / Cantenbury /: Z pochodzenia Włoch, później ważna postać w Anglii;
Był biskupem Cantenbury;
Pogłębiał wiarę poprzez robienie użytku z rozumu;
Dwa ważne dzieła, w których rozważa naturę boga oraz związek natury i boga:
Monologion → przedstawia swoje doświadczenia, jako teologa, mnogości bytów, z których jednym jest bóg, ale jest to byt o charakterze wyróżnionym /bo jest autorem całej mnogości bytów/. Z tego przeświadczenia mnogości bytów i ich odniesienia do boga, jako bytu stwórczego - wysnuwana jest koncepcja dobra najwyższego, doskonałego utożsamianego z bogiem /zasada metafizycznej względności: „wszystko jest jakieś tam w odniesieniu do boga”/; Ludzki rozum zmierza do poznania prawdy, człowiek jest małością wobec boga, ale powinien używać rozumu by uporządkować świat i umieć opisać hierarchię świata;
Proslogion → próbuje on zdefiniować nadrzędny charakter boga. Wyraża się to w Dowodzie Ontologicznym z pomyślenia - charakterystyka boga, który obdarzony najwyższymi atrybutami nie może nie istnieć realnie → z pomyślenia najwyższego bytu wynika egzystencja boga /i nic większego ponad boga nie może być pomyślane, a tym bardziej istnieć/: dialektyka scholastyczna.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)