Płynność - definicja płynności

Płynność Płynność - uleganie ciągłym przekształceniom; cecha cieczy i gazów. Stanowić może przewodnią metaforę obecnej fazy nowoczesności.
Płyny nie organizują ani przestrzeni, ani czasu. Czas jest dla nich istotny o tyle, że ich kształt jest chwilowy, a więc ograniczony w czasie. Przestrzeń z kolei istotna jest dla ciał stałych.
Płyny skutecznie omijają przeszkody i wychodzą bez szwanku z kolizji z ciałami stałymi.
„Płynność” była swoistą metaforą już w „Manifeście komunistycznym”. Komuniści chcieli „rozpuścić” znaną im statykę układów socjalnych, ale nie w celu uzyskania płynności, lecz miejsca, dla nowych (najlepiej idealnych) ciał stałych. Podobnie tendencje i motywy kierowały każdą rewolucją czy zmianą.
zastany porządek  upłynnienie  nowy porządek
By przejść do czasów nowożytnych, jako pierwsze upłynniono tradycyjne postawy lojalnościowe (chodziło o usunięcie bezproduktywnych zobowiązań) - jedynym łącznikiem między ludźmi miał być pieniądz.
Wobec braku bezproduktywnych zobowiązań (więzi rodzinnych, przyjaźni), rozstrzygającą rolę przejąć miała gospodarka; bazą, fundamentem miał być pieniądz.
Roztapianie  uwalnianie gospodarki z okopów tradycyjnych zależności politycznych, etycznych, kulturowych. Nowy początek miał powstać w kategoriach ekonomicznych (przez swą nieczułość miał być trwalszy). Pojawia się dominacja nowego porządku, gdyż wszystkie niezwiązane z nim elementy stopniowo okazują się niewidoczne. Powstaje sztywny porządek społeczny, zamknięty na nowe idee. Brak jakiejś „centrali dowodzenia” równa się brakowi rewolucjonistów, gdyż nie istnieje nic co można by fizycznie obalić. Dlatego też znika dotychczasowy cel i mechanizm „roztapiania”. Obecnie roztapianie są dotychczasowe wzory komunikacji i koordynacji indywidualnych strategii życiowych i polityczne działania zbiorowe.
Roztapianie niegdyś: zastane instytucje, ramy dopuszczalnych działań (np. przynależność stanowa); każda rozbita forma była natychmiast zastępowana nową; wolność miała służyć wpasowaniu się w przegródkę nowego porządku.
Roztapianie obecnie: pojawia się brak zasad, przesłanek, które pomagałyby odnaleźć odpowiednią przegródkę; całe życie nastawione jest na zmiany i nieustanne, bezowocne poszukiwanie i wypróbowywanie przegródek.
Przeniesienie mocy roztapiających z „systemu” do „społeczeństwa”, z „polityki” do „strategii życiowych”, z „makrospołecznego” do „mikrospołecznego”.
Nowoczesność zostaje sprywatyzowana.
Roztapianie wzorców zależności i wzajemnych relacji; łatwiej nadać kształt, trudno go utrzymać (podobnie jak w przypadku ciał płynnych).

(…)

… wzorców zależności i wzajemnych relacji; łatwiej nadać kształt, trudno go utrzymać (podobnie jak w przypadku ciał płynnych).
Cechy „płynnej nowoczesności”: brak struktur systemowych, płynny stan kształtowania strategii życiowych.
Trzeba zdecydować które z pojęć opisujących te strategie są „żywe” (czy „zdolne do ożycia”) i wymagają tylko przystosowania, a które „martwe” (te należy skutecznie zniszczyć).
…
... zobacz całą notatkę