To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykaz przyrządów: Rdzeń ferromagnetyczny z dobranymi oporami R 1 i R 2 oraz kondensatorem C,
Autotransformator,
Oscyloskop,
Amperomierz prądu zmiennego,
Woltomierz napięcia zmiennego.
Kolejność czynności: 1. Połączyć układ wg schematu.
1. Rdzeń ferrytowy - badany Ustawić za pomocą autotransformatora napięcie U 1 maksymalne dla danej próbki (rdzenia), a następnie wyregulować wzmocnienie oscyloskopu tak, by cały zarys pętli mieścił się na ekranie. Ustawienia wzmocnienia nie zmieniać do końca ćwiczenia.
Rozmagnesować próbkę. W tym celu należy powoli zmniejszać napięcie U 1 , aż do zera. Czynność ta jest konieczna ze względu na to, że badana próbka (rdzeń) wskutek poprzedniego przebywania w polu magnetycznym, może posiadać pewną indukcję, co zniekształci wynik pomiarów.
Stopniowo zwiększać napięcie. Dla każdej wartości napięcia notować prąd I 1 w obwodzie pierwotnym oraz odrysować oscylogram pętli na krążku kalki technicznej.
Wyskalować czułość odchylenia pionowego i poziomego oscyloskopu za pomocą autotransformatora i woltomierza.
6. Dla każdego oscylogramu pętli wyznaczyć natężenie pola magnesującego H max , indukcję B max , indukcję remanencji B r i pole koercji H o . Wyniki pomiarów i obliczeń ująć w tabeli.
7. Sporządzić wykres B max = f(H max ), H o = f(H max ) .
Ocenić i wyznaczyć na wykresach błędy pomiarów.
P ętla histerezy magnetycznej: B - indukcja magnetyczna,
B r - pozostałość magnetyczna,
H - natężenie pola magnetycznego,
H c - pole koercji.
WZORY: Polaryzacja magnetyczna ciała:
0 - przenikalność magnetyczna próżni,
- przenikalność magnetyczna materiału (względna przenikalność magnetyczna),
- podatność magnetyczna materiału,
H - wektor natężenia pola magnetycznego w próbce.
W zależności od wartości r , dzielimy ciała na 3 grupy:
diamagnetyki r 1 (Mn, Cr, Sn, Al., Pd, Pt)
ferromagnetyki r 1 (Fe, Co, Ni, oraz ich stopy z Mn, Al., Cr, Si)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)