Pełnomocnictwo - w doktrynie prawa terminem pełnomocnictwo określa się zarówno:
czynność prawną, której treścią jest oświadczenie woli mocodawcy upoważniające osobę lub osoby do dokonywania w jego imieniu czynności prawnych określonych w pełnomocnictwie. Na podstawie tego umocowania pełnomocnik jest upoważniony do reprezentowania (zastępstwa) mocodawcy, w zakresie określonym w pełnomocnictwie, w stosunkach prawnych z innymi podmiotami prawa;
sam dokument pełnomocnictwa.
Pełnomocnictwo upoważnia, ale nie obciąża pełnomocnika obowiązkiem reprezentowania mocodawcy.
Udzielenie pełnomocnictwa wymaga złożenia oświadczenia woli, którego treścią jest upoważnienie określonej osoby do dokonania w imieniu i ze skutkiem prawnym dla mocodawcy czynności prawnej indywidualnie oznaczonej albo czynności określonych rodzajowo. Pełnomocnik musi mieć zdolność do czynności prawnych, ale wystarczy, jeśli będzie to ograniczona zdolność do czynności prawnych. Oświadczenie woli mocodawcy co do ustanowienia pełnomocnika wymaga złożenia go (zakomunikowania) pełnomocnikowi - nie wystarcza ogłoszenie tego publicznie, lub zakomunikowanie osobie trzeciej. Pełnomocnictwo może być udzielone w dowolnej formie (także per facta concludentia) z wyjątkiem sytuacji:
jeżeli pełnomocnictwo zawiera umocowanie do dokonania czynności prawnej, dla której pod sankcją nieważności przewidziana została forma szczególna - w takim wypadku pełnomocnictwo winno być udzielone w takiej samej formie
jeśli dla określonych rodzajów pełnomocnictw szczególny przepis wymaga określonej formy (np. pełnomocnictwo do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku wymaga formy pisemnej z podpisem urzędowo poświadczonym
Ustanowienie dalszych pełnomocników (substytutów) jest dopuszczalne, ale tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z następujących okoliczności:
z treści oświadczenia (nie ma generalnego domniemania kompetencji do ustalania dalszych pełnomocników)
z ustawy (np. pełnomocnictwo procesowe)
Pełnomocnicy ci zawsze działają bezpośrednio w imieniu mocodawcy. Dotyczy to także dalszych ustanowionych przez nich pełnomocników.Istnieje kontrowersyjny pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, że udzielenie pełnomocnictwa może nastąpić, w konkretnych okolicznościach faktycznych, także w sposób dorozumiany. Pełnomocnictwo legitymuje pełnomocnika do dokonywania czynności prawnych w imieniu mocodawcy zatem jego zakres powinien być wyraźnie i precyzyjnie określony.
Mocodawca może udzielić pełnomocnictwa do dokonania tylko takich czynności prawnych, jakich sam mógłby dokonać w imieniu własnym, a które zarazem nie mają charakteru ściśle osobistego. Poza tym ustawa nie dozwala na udzielenie pełnomocnictwa do wszelkich czynności prawnych.
Dopuszczalne są tylko następujące typy pełnomocnictw:
(…)
…,
rodzice strony,
małżonek strony,
rodzeństwo strony,
zstępni strony,
osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia.
Pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego.Osoba prawna lub zarząd spółki partnerskiej świadczący pomoc prawną przedsiębiorcy, osobie prawnej lub innej jednostce organizacyjnej, mogą udzielić pełnomocnictwa procesowego - w imieniu podmiotu, któremu świadczą pomoc prawą - adwokatowi lub radcy prawnemu, jeżeli zostały do tego upoważnione przez ten podmiot.Pełnomocnikami mogą być też inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne. Są to np.:
doradca podatkowy w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych,
rzecznik patentowy w sprawach własności przemysłowej…
… pełnomocnikiem może być osoba posiadającą zdolność do czynności prawnych; przyjmuje się, że może to być osoba nie posiadająca pełnej zdolności do czynności prawnych.
Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu, a pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Jeżeli pełnomocnikiem jest adwokat, radca prawny lub rzecznik patentowy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)