Partie i systemy polityczne, Unia Pracy

Nasza ocena:

3
Pobrań: 28
Wyświetleń: 581
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Partie i systemy polityczne, Unia Pracy - strona 1

Fragment notatki:

Unia Pracy (UP) - polska partia polityczna o charakterze socjaldemokratycznym, powołana do życia w czerwcu 1992 w wyniku fuzji kilku organizacji lewicowych. W latach 2001-2005 związana rządowym i parlamentarnym sojuszem z SLD, w latach 2006-2008 część LiD.
UP głosi tradycyjny program socjaldemokratyczny (wielosektorowa gospodarka, rozbudowany system opieki społecznej, progresja podatkowa, sprzeciw wobec reprywatyzacji i ograniczenie prywatyzacji), postuluje równouprawnienie kobiet i mężczyzn, popiera dopuszczalność aborcji, domaga się rozdziału Kościoła od państwa.
Unię Pracy zbudowano, jako jedyną do tej pory liczącą się siłę polityczną, ponad historycznym podziałem na "świat Solidarności" i "świat PRL-u". Jej założyciele wywodzili się z Solidarności Pracy (Ryszard Bugaj, Aleksander Małachowski, Karol Modzelewski), Ruchu Demokratyczno-Społecznego (Zbigniew Bujak, Wojciech Borowik), części Polskiej Partii Socjalistycznej (Władysław Dobrzański, Mirosław Hanusz, Iwona Rózewicz), oraz stworzonych przez reformatorskich działaczy byłej PZPR - Polskiej Unii Socjaldemokratycznej (Wiesława Ziółkowska, Marek Pol). .
Unia Pracy uzyskała 19 września 1993 7,28% głosów, przekraczając z naddatkiem progi konieczne do znalezienia się w sejmie i otrzymania mandatów z listy krajowej. W sejmie zasiadło 41 jej posłów (czwarty co do wielkości klub w sejmie) i 2 senatorów UP uczestniczyła w rozmowach koalicyjnych z SLD i PSL, ostatecznie jednak nie weszła do rządu ze względu na różnice w podejściu do prywatyzacji i innych kwestii gospodarczych. Do rządu wszedł jedynie Marek Pol, który jednak musiał z tego powodu zawiesić swoje członkostwo w partii.
W wyniku przegranych wyborów do dymisji podał się prezes Ryszard Bugaj, zastąpił go tymczasowo Aleksander Małachowski, a od lutego 1998 Marek Pol. Ostatecznie w wyborach parlamentarnych w 2001 UP przypadło 16 mandatów poselskich. Do sejmu wrócili po czteroletniej przerwie Izabela Jaruga-Nowacka, Aleksander Małachowski, Marek Pol i Andrzej Aumiller. Pojawiło się też parę nowych twarzy: Hanna Gucwińska, Janusz Lisak i Ewa Kralkowska.
Unia wraz z SLD stworzyła w parlamencie rząd Leszka Millera; Marek Pol był w nim jednym z wicepremierów i ministrem infrastruktury, a Izabela Jaruga-Nowacka pełnomocnikiem ds. równego statusu kobiet i mężczyzn.
Ewa Kralkowska piastowała stanowisko wiceministra zdrowia, Włodzimierz Paszyński wiceministra edukacji i sportu, a Marek Balicki objął w 2003 tekę szefa resortu zdrowia.
Po dymisji rządu Millera, Izabela Jaruga-Nowacka została wicepremierem bez teki w rządzie Marka Belki. Później powołano ją również na ministra ds. społecznych (zachowała tekę wicepremiera).
W wyborach w 2005 UP startowała z list SdPl, która nie osiągnęła progu wyborczego.


(…)

…", Konfederacji Polski Niepodległej - Ojczyzna, Narodowego Odrodzenia Polski oraz nieliczni politycy Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, a wśród 47 sygnatariuszy były m.in.: Polska Partia Ekologiczna - Zielonych, Krajowe Porozumienie Emerytów i Rencistów Rzeczypospolitej Polskiej.
Od II Kongresu ugrupowania, przeprowadzonego 10 stycznia 2004, używa ono nazwy "Polska Partia Pracy". Na III Kongresie, 20…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz