Parmenides

Parmenides - teoria bytu, stałość bytu Centralnym pojęciem parmenidejskiej refleksji jest  byt: po raz pierwszy w greckiej filozofii analizowany tak systematycznie i szczegółowo . Po pierwsze, Byt utożsamiany jest więc z Prawdą : tylko to, co jest, jest prawdziwe; jest to ujęcie charakterystyczne dla całej filozofii greckiej. Wszelkie własności Bytu odpowiadają więc z konieczności przymiotom Prawdy. Własności te zaś wynikają z poczynionego spostrzeżenia, że "Byt jest, a niebytu nie ma ". Parmenides stwierdził więc, że byt jest wieczny, nie ma początku ani końca (bo musiałby powstać z niebytu lub przeistoczyć się w niebyt, a niebytu nie ma), ponadto jest nieruchomy i niezmienny (bo zmienić mógłby się jedynie w niebyt), niepodzielny, stały i jeden. Uzasadnieniem dla punktu wyjścia stało się utożsamienie myśli i rzeczy - wedle Parmenidesa umysł ma zachowywać się biernie i odtwarzać tylko coś istniejącego. Parmenides: prekursor  ontologii stworzenie podstaw myślenia logicznego początki abstrakcyjnego filozofowania Znaczenie Parmenidesa polegało przede wszystkim na stworzeniu teorii niezmienności i jednostkowości bytu, ogłoszeniu tożsamości myśli i rzeczy (co wiązało się z wprowadzaniem dualizmu - odróżnienia myśli od zawodnych spostrzeżeń zmysłowych) oraz na wprowadzeniu  dedukcyjnej  metody filozofowania. ... zobacz całą notatkę