Parmenides z -Elei - twórca szkoły, długo funkcjonowała, V w. p.n.e, pochodził z bardzo zamożnego rodu - i dlatego mógł się zajmować filozofią bez martwienia się o kasę, był wybitnym politykiem i dobrym negocjatorem - koncepcja filozoficzna oparta wyłącznie o rozum, pozostawiająca na boku wszystko to, co nam się wydaje na co dzień. Wzajemnie cenił się z heraklitem, mimo, że patrzyli na rzeczywistość z zupełnie innych stron (zupełnie zdroworozsądkowa wizja rzeczywistości Heraklita) Heraklit - wszystko się zmienia, tożsamość rzeczy przeciwstawnych (np. ciepło = zimno), natomiast Parmenides uważał, że nie może tak być, żeby rzeczy sprzeczne były z sobą tożsame. I dlatego starał się znaleźć jedną jedyną tezę, której nikt nie zaprzeczy i nie podda w wątpliwość. Szukął jej przez wiele lat, aż w końcu w środkowym okresie swojego życia znalazł - na pozór to zupełnie oczywiste i logiczne (tautologia) - BYT JEST A NIEBYTU NIE MA. Byt - to co jest - czyli ,to co jest, jest”
Niebyt - to czego nie ma/ to co nie jest - ,to co jest, jest, to co nie jest, nie jest”
Jak wypracować teorie bytu odwołując się tylko do tego zdania? Można uznać, ze byt to coś takiego, co nie a początku ani nie będzie miało końca. Jak to wynika z tej tezy?
Byt nie ma początku - Parmenides zastanawia się, co by było, gdyby byt miał początek - musiało by być to coś, co można określić - wiec początku mógłby być bytem (a to niemożliwe) lub niebytem (a tu by była sprzeczność logiczna) - więc byt nie może mieć początku i musi istnieć odwiecznie. Analogicznie jest z końcem. Więc to, co nie ma początku ani końca jest czymś wiecznym. - czyli byt jest wieczny.
Wg Parmenidesa byt jest ciągły - a ciągłe jest to, w czym nie ma żadnych przerw. Gdyby byt miał przerwy, to każda przerwa byłaby niebytem, a nie bytu nie ma, wiec byłaby sprzeczność - dlatego byt jest ciągły
Wg Parmenidesa byt jest stały i niezmienny (dla Greków zmiana = ruch) - byt jest niezmienny, bo gdyby był ruchomy mógłby przejść tylko w niebyt, a nie bytu nie ma - wiec sprzeczność wiec byt jest nieruchomy i niezmienny. Ta koncepcja niby przeczy zdrowemu rozsądkowi.
KLASYCZNE zastosowanie METODY DEDUKCYJNEJ u niego.- użyl jej jako pierwszy w historii filozofii.
Jal to pogodzić, skoro zjawiska jawią nam się jako zmienne - wg Parmenidesa to właśnie one JAWIĄ NAM SIĘ, wydaje nam się, że są zmienne. A jeśli chcemy dojść do istoty rzeczywistości - musimy użyć racjonalnego myślenia. Sam Parmenides był tak zdziwiony koncepcją, do której doszedł, ze uznawał boskość tego niezmiennego bytu - i dlatego kompletnie nieracjonalnie przypisał mu kształt kuli (kształt doskonały). Ktoś ze szkoły zapytał, co tę kulę otacza, a Parmenides napisał, że nie ma żadnego nic, które tę kulę otacza. Wiec znawcy mówią, ze ten byt Parmenidesa sobie trzeba wyobrażać nie w formie zamkniętej kuli, a otwartej sfery, która rozciąga się tak daleko, jak nasz wzrok nie sięga.
(…)
… tą drogę, musi przebyć jej polowe, a żeby przebyć tę połowę, musi najpierw przebyć jej polowe… i tak dalej w nieskończoność” - i tu ruch nie może się w ogóle zacząć. Dopiero gdy Leibnitz wymyślił rachunek różniczkowy i całkowy okazała się, że tych połówek się nie dodaje, tylko całkuje i jednak można przebyć tę drogę. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)