5. Państwo. Etymologia pojęcia
1) Starożytność:
greckie polis - miasto-państwo z własnym ustrojem i prawodastwem. Termin wspólnota używany gdy mówiono o państwie w ogóle, oznaczającego ogół obywateli; gdy chodziło o określenie państw monarchii wschodnich-używano nazwy ludu -np. Persowie
rzymskie civitas - rozumiane jako gmina pełnoprawnych obywateli albo jako państwo obywateli rzymskich; res publica (łac. rzecz wspólna) - wspólnota wszystkich obywateli;
imperium- w raz z rozrostem terytorialnym państwa; potem pojęcie status jako nazwa państwa - łac.status Romanus - państwo Rzymskie
2) Średniowiecze: terra - łac. ziemia -najważniejszy czynnik terytorialny - terra, terre, Land
dla państw o ustroju monarchicznym termin od łac. regnum (królestwo) - regne, regno, Reich
używano też terminów rzymskich imperium, res publica XVI w. - nowy termin stato (łac. status- stan) - odnosiło się do statusu władcy, stabilności lub elementów zapewniających stabilność. Machiavelli - stato jako każde państwo, bez znaczenia na ustrój czy wielkość. Z tego wywodzą się: fran. l'Etat, ang. State; niem. Der Staat Niemcy - początkowo termin jako wskazania jak rządzić, termin polityczny. Potem - XVIII w. termin państwo określa nie tylko państwo, ale i stan i prowincje. 3) Czasy nowożytne:
Georg Jellinek - w swojej pracy „Ogólna nauka o państwie” zaznacza, ze termin Staat jest najbardziej odpowiedni do nazwania państwa Języki słowiańskie państwo - od “pan”, czyli wożliwośc panowania, wykonywania władzy (podobnie w rosyjskiem - pan czyli gosudar - państwo - gosudarstwo)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)