Oznaczenie zawartości próchnicy

Nasza ocena:

5
Pobrań: 49
Wyświetleń: 1778
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Oznaczenie zawartości próchnicy - strona 1 Oznaczenie zawartości próchnicy - strona 2

Fragment notatki:


Oznaczenie zawartości próchnicy  Zawartość próchnicy w glebie określa się na podstawie ilościowego  oznaczenia węgla,  gdyż stanowi on główny składnik związków organicznych. Istotne też jest  oznaczenie azotu oraz określenie stosunku C:N.  Oznaczanie C organicznego   Wszystkie metody oznaczania C-organicznego w glebie opierają się na jego  utlenianiu do  CO2. Można je podzielić na:  a.  metody wagowe,  b.  metody bjętościowe.  Ad. a)  Metody wagowe polegają na spalaniu substancji organicznej i  wychwytywaniu w  urządzeniach absorpcyjnych CO2 wydzielonego przy utlenianiu węgla. Na  podstawie przyrostu wagi urządzenia absorpcyjnego oznacza się ilość CO2, a  następnie wylicza się zawartość C.  Spalanie substancji organicznej można przeprowadzić na drodze suchej (met.  Terlikowskiego) lub na drodze mokrej (met. Knopa, Allisona). Metody te wymagają  jednak odpowiedniego wyposażenia laboratoryjnego i nie są stosowane  powszechnie do masowych oznaczeń.  Ad. b)  Metody objętościowe polegają na spalaniu substancji organicznej na  mokro przy  użyciu silnego utleniacza, np. K2Cr2O7, KMnO4 stosowanego w nadmiarze. Nadmiar  pozostałego po reakcji utleniacza odmiareczkowuje się roztworami redukcyjnymi  np. solą Mohra FeSO4(NH4)2SO4 6H2O. Metody objętościowe nie wymagają  specjalnego wyposażenia, są bardzo szybkie i powszechnie stosowane w  laboratoriach gleboznawczych. Należy jednak zdawać sobie sprawę, iż metodami  tymi oznaczamy tzw. "utlenialność" gleby, o której decyduje oprócz węgla także  zawartość Cl -, Fe+2. Mn+2 itp. Spośród nich najczęściej stosowane są metody:  Westerhoffa, Springera, Walkley-Blacka i Tiurina. W Polsce poszechnie używana  jest  met. Tiurina.  Oznaczanie azotu   Zasada metody polega na całkowitej mineralizacji substancji organicznej  gleby na drodze  mokrej, za pomocą ogrzanego do wrzenia stężonego kwasu siarkowego. W trakcie  zachodzących reakcji C i H utleniają się do CO2 i H2O, a N zostaje przeprowadzony  w (NH4)2SO4. Ponieważ azot w formie NO3ulega w tych warunkach rozkładowi do  tlenków azotu, które się utleniają, dlatego przed ogrzewaniem gleby ze stężonym  H2SO4 należy zredukować formy azotanowe, dodając drobno zmielone żelazo  metaliczne albo kwas salicylowy i tiosiarczan sodu.    ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz