To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Oznaczanie glinu w wodzie. Wstęp 1.1 Glin jest pierwiastkiem o symbolu Al, należącym do grupy borowców. Liczba atomowa glinu wynosi 13, a masa 26,982. Natomiast czysty glin jest srebrzystobiałym, kowalnym i ciągliwym metalem. Pierwiastek ten jest bardzo dobrym przewodnikiem ciepła i elektryczności. Ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne glin stosowany jest w przemyśle lotniczym i samochodowym, do budowy aparatury w przemyśle chemicznym i spożywczym, do wyrobu przewodów elektrycznych i części maszyn, w budownictwie, do wyrobu naczyń kuchennych oraz do aluminiowania metali. Sproszkowany glin jest stosowany jako reduktor w produkcji niektórych metali (np., magnezu, chromu).
Do wodnych środowisk glin może trafić poprzez wypłukiwane z gleby łatwo rozpuszczalnych form. Źródłem dodatkowym są ścieki przemysłowe, osady wodociągowe ( powstają w procesie uzdatniania wody pitnej) które są odprowadzane do rzek lub kanalizacji, skąd mogą dostać się do wód powierzchniowych. Glin pojawia się w wodzie do picia w wyniku jej niewłaściwego uzdatniania, w procesie koagulacji przy użyciu związków glinu, może to stanowić główne zagrożenie dla organizmu człowieka. Glin, może dostawać się do ustroju człowieka przez układ oddechowy, pokarmowy oraz krwionośny. W ten sposób może wchodzić w różnego rodzaju kontrakcje z innym pierwiastkami w organizmie, które powodują zmianę stopnia ich dostępności biologicznej.
Działanie glinu na organizm powoduje występowanie chorób neurotoksycznych:
Encefalopatia-
Demencja starcza typu alzheimerowskiego
Osteomalacja
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dn. 29 marca 2007r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do picia przez ludzi, najwyższe dopuszczalne stężenie glinu w wodzie do picia wynosi 0,20 mg/l.
Metody oznaczania glinu
Metoda absorpcyjnej spektrometrii atomowej- ASA Metoda spektrofotometryczna oznaczania glinu z eriochromacyjanianiną R
Etapy postępowania Próbka nr 1 ( woda destylowana ) Próbka nr 2 (woda z butelki)
Do kolby stożkowej o pojemności 100ml odmierzamy 1 ml próbki nr 2( tak samo dla wody destylowanej)
Dadanie 0,5 ml roztworu eriochromocyjanianiny R
Dodanie 1 ml roztworu buforu octanowego Odmierzyć 0,1 ml 2% roztworu kwasu askorbinowego i dodać
Zawartość kolbek wymieszać i pozostawić na 20 min.
Po 20 min. uzupełnić kolbki do kreski wodą destylowaną
Dokładnie wymieszać Przenieść próbki odpowiedniej ilości do kuwet spektrofotometru o grubości warstwy absorbującej wynoszącej 10mm.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)