Samuel Orgelbrand urodzony w 1810 w Warszawie, zmarł tamże w 1868. Pochodził z niezamożnej rodziny kupieckiej. W latach 1826-1830 uczęszczał do Rządowej Szkoły Rabinów, której program ukształtowany był przez tendencje asymilacyjne. W 1836 r. otworzył antykwariat, który szybko przekształcił w księgarnię z wypożyczalnią książek. Jego aktywność księgarza nie ograniczała się tylko do Warszawy, od 1841 r. do 1857 był współwłaścicielem księgarni w Suwałkach. Rozpoczęta w 1829 roku działalność nakładcy nabrała rozmachu po roku 1840. Początkowo Orgelbrand publikował tłumaczenia poczytnych powieści francuskich, z czasem stał się jednym z najpoważniejszych wydawców warszawskich. W 1842 założył pierwsze na ziemiach polskich czasopismo dla ludu pt. "Kmiotek", które ukazywało się do 1850 r. redagowane przez Pawła Leśniewskiego (pod tym samym tytułem ukazywał się w latach 1860-66 tygodnik ilustrowany dla ludu wydawany również w Warszawie, nakładem M. Glucksberga, redagowany początkowo przez J.K. Gregorowicza, później przez W. L. Anczyca). Działalność wydawnicza Orgelbranda była bardzo ceniona przez Polaków ze względu na dobór dzieł i jakość techniczną publikacji. W 1861 r. utworzył on drukarnię - największą i najnowocześniejszą w tamtych czasach na ziemiach polskich (drukarnia, odlewnia czcionek, introligatornia, stereotypownia). W 1858 r. rozpoczął pionierską pracę nad wydaniem wielkiej "Encyklopedii Powszechnej" angażując do tego przedsięwzięcia najwybitniejszych polskich naukowców i pisarzy. Przedsięwzięcie to zabrało 10 lat, zakończyło się wydaniem 28 tomów. Sukces, jaki odniosła ta publikacja, zachęcił go do wydawania wersji skróconych (1872-1876) i (1879). Z pasją podejmował edycje monumentalnych dzieł naukowych, np. "Starożytna Polska" M. Balińskiego i T. Lipińskiego (4 tomy); "Pomnik do historii obyczajów w Polsce" J. I. Kraszewskiego, "Piśmiennictwo Polski" W. A. Maciejowskiego (3 tomy) czy 6 tomów "Biblioteki starożytnych pisarzy polskich" K. W. Wóycickiego. Orgelbrand nie unikał jednakże wydawania literatury pięknej oraz jej przekładów. Samuel Orgelbrand wydał w sumie ok. 600 tytułów, w tym ponad 100 w języku hebrajskim. Wśród publikacji w języku hebrajskim znalazły się m.in. księgi Miszny i Gemary, a także monumentalny, składający się z 20 tomów "Talmud babiloński", wydany w wysokim jak na ówczesne warunki nakładzie 5000 egzemplarzy. Pochowany na Cmentarzu Żydowskim w Warszawie. Po śmierci Orgelbranda jego synowie: Hipolit (1843-1920) i Mieczysław (1847-1903) prowadzili wspólnie odziedziczone po ojcu przedsiębiorstwo, które przekształcili w latach 1896-97 w Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda Synów, które istniało do 1919, kiedy to zostało sprzedane krakowskim drukarzom Koziańskim. Jan Petersilge urodził się w Dreźnie w 1830 roku w rodzinie wywodzącej się z hiszpańskiej emigracji. Jego przodkowie, noszący nazwisko Silge, handlowali winem. Podróżując w interesach, związali się z niemiecką reformacją i w obawie przed inkwizycją musieli uchodzić ze swej katolickiej ojczyzny. W Niemczech otrzymali nowe nazwisko: Petersilge, stało się tak przez pomyłkę, kiedy urzędnik zapisując nazwisko imigrantów połączył je z imieniem seniora rodu - Pedro.
(…)
… piśmiennictwa, jak np. "początki chemii" J. Śniadeckiego, "Historia literatury polskiej" F. Bentkowskiego, "Ballady i romanse" A. Mickiewicza, "Badania Starożytności" J. Lelewela. Działalność patriotyczna Zawadzkiego spowodowała, że po 23 latach ofiarnej służby został pozbawiony pozycji drukarza i księgarza akademickiego. W listopadzie 1828r. opuścił uniwersytet przenosząc księgarnię do domu kapituły biskupiej…
… na fakt, iż kolejni łódzcy wydawcy wyszli z jego "szkoły".
Józef Zawadzki - wybitny drukarz, księgarz wileński, pierwszy wydawca m.in. "Ballad i romansów" Adama Mickiewicza.
Urodził się w Koźminie 15.03.1781r. w rodzinie Kaspra i Stanisławy z Kobierskich. Po ukończeniu w 1796r. Szkoły Pijarów w Rydzynie podjął prace i naukę kolejno w dwóch poznańskich księgarniach, zdobywając w 1803r. dyplom w zawodzie…
… nawet polski dodatek "Gazeta Łódzka", zapewne w celu pozyskania polskich czytelników. W 1885 roku zakład Petersilge spłonął wraz z całym wyposażeniem. Wydawca jednak nie zawiesił działalności - skorzystał z maszyn drukarni "Dziennika Łódzkiego" - czasopisma wyrosłego z efemerycznego polskiego dodatku do "Lodzer Zeitung". Wkrótce drukarnia została odbudowana, a nawet rozbudowana - dzięki pożyczce z Towarzystwa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)