To tylko jedna z 13 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1. Przypadki, w których dopuszczalne jest stosowanie lokalnego przy zakładaniu osnowy poziomej: Dopuszcza się czasowe stosowanie układów lokalnych w przypadku wykonywania pomiarów uzupełniających i bieżącej aktualizacji mapy zasadniczej. Tworzenie nowych układów lokalnych może następować w przypadku: a/ zakładania osnów realizacyjnych obiektów budowlanych oraz badań odkształceń i przemieszczeń budowli i podłoża gruntowego,
b/ wykonywania dokumentacji powstałej w wyniku robót geodezyjnych nie podlegających zgłaszaniu w trybie obowiązujących przepisów,
c/ obiektów specjalnych, gdy względy techniczne wymagają opracowania osnów o dokładności większej niż to wynika z zastosowania układu państwowego.
W innych przypadkach uzasadnionych technicznie i ekonomicznie tworzenie układów lokalnych może nastąpić za zgodą Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii. Tworzenie nowych lokalnych układów współrzędnych dopuszcza się przy zachowaniu następujących warunków: a/ lokalne sieci osnowy geodezyjnej poziomej i wysokościowej powinny być nawiązane b/ pozostawiane w terenie stabilizowane punkty geodezyjne będą miały obliczone współrzędne i wysokości w obowiązujących układach państwowych dla punktów tych przekazuje się do ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej
- szkic sieci punktów geodezyjnych,
- wykazy miar zawierające wyniki pomiaru kątów / kierunków /, boków i azymutów lub wykazy przewyższeń,
- wykazy współrzędnych wysokości w układach państwowych,
- opisy topograficzne punktów.
Lokalny układ współrzędnych geodezyjnej osnowy poziomej powinien posiadać: a/ własny początek układu,
b/ własną orientację,
c/ własną skalę, odpowiednią do zastosowanego w układzie lokalnym poziomu odniesienia.
Orientacja i skala lokalnego układu współrzędnych mogą być ustalone na podstawie współrzędnych lub innych danych liczbowych państwowego układu współrzędnych.
2. Różnice pomiędzy układem warszawskim a układem 1965 (nie znalazlam opisu ukladu warszawskiego i nie wiem o nim nic poza tym ze ma minusowe wspolrzedne i jest ukladem lokalnym:/) Państwowy układ współrzędnych płaskich prostokątnych nie jest układem jednolitym. Posiada on 5 stref odwzorowawczych (rys. 10), przy czym:
dla czterech odwzorowawczych przyjęto odwzorowanie quasi-stereograficzne (odwzorowanie płaszczyznowe ukośne, wiernokątne). Są to: strefa 1- obejmująca południowo-wschodnią część Polski; strefa 2- część północno- wschodnią; strefa 3- część północno-zachodnią; strefa 4- część południowo-zachodnią Polski
Każde odwzorowanie quasi-stereograficzne jako wiernokątne odwzorowanie płaszczyznowe elipsoidy definiuje się, określając położenie punktu głównego (punktu styczności płaszczyzny z powierzchnią elipsoidy) oraz skalę odwzorowania w tym punkcie, będącą równocześnie skalą podobieństwa odwzorowania. W strefach 1-4 układu "1965" przyjęto skalę w punkcie głównym mo = 0,9998, tzn. zniekształcenie odwzorowawcze w tym punkcie wynosiło z założenia ? 20 cm/km.
(…)
…) w przypadku: niwelacji „ze środka” i „w przód”
fr - poprawka refrakcji
fk- poprawka kulistości ziemi
d - pomierzona odległość AB miarką
R - promień ziemi R=6371km
k - współczynnik refrakcji k=0,120,16
i - wysokość niwelatora
OA - odczyt łaty
niwelacja w przód
-fr i fk mają wpływ na błąd odczytów wysokości (różnicy wysokości)
-na błąd ma również wpływ błąd równoległości osi celowej i prostopadłości osi celowej do podłoża
niwelacja w przód jest mało dokładna ze względu na błędy refrakcji i kulistości Ziemi
- pełny wzór na różnicę wysokości musi uwzględniać wszystkie błędy h=i- (OB - fkB + frB)
dodatek
jak się dokonuje pomiaru
-ustawia się niwelator w punkcie A, a w B tyczkę(oba prostopadle do podłoża)
-z pomiarów wiemy na jakiej wysokości a mam niwelator i obliczam b z niwelatora
-obliczam h= a - b (bez poprawek), h= i- (OB - fkB + frB) (z poprawkami)
niwelacja ze środka
niwelacja ta polega na tym, że niwelator ustawiamy w środku odległości pomiędzy dwoma pktami A i B oznaczonymi tyczkami i mierzymy różnice wysokości wyznaczonych pktów (tych tyczek) a i b, musimy przy tym zastosować podobnie jak w niwelacji do przodu poprawkę dla błędów refrakcji i kulistości ziemi( w przypadku różnej…
… limbusa 10'może przekroczyć 1' 19. Proszę wymienić i podać krótką charakterystykę błędów instrumentalnych występujących przy pomiarze kata poziomego. Jak możemy je eliminować lub ograniczyć ich wpływ!
Są to błędy systematyczne, których przyczyna jest niespełnienie warunków geometrycznych przez teodolit, a także wymagań, którym powinny odpowiadać rożne części instrumentu. Dzielimy je na 3 grupy…
… ustawczych
błąd centrowania teodolitu nad stanowiskiem
błędy centrowania tyczek nad punktami celów
+ błędy przypadkowe wykonania pomiaru
błąd celowania
błąd odczytu limbusa
20.
rodzaje błedów:
1.omyłki (błedy grube) nie są traktowane jako błędy pomiarowe
2. błedy pomiarowe
Przypadkowe - błąd jest wynikiem działania wielu drobnych i zmiennych czynników o charakterze losowym. Losowy charakter objawia…
…. Bardziej poglądowym sposobem przedstawieniem rzeźby terenu jest mapa warstwicowa. Warstwice- są to linie krzywe łączące punkty terenu o jednakowej wysokości nad poziomem odniesienia.
Warstwice otrzymuje się przecinając teren szeregiem płaszczyzn poziomych, poprowadzonych w równych pionowych odstępach od siebie. Rzuty pionowe tych linii na płaszczyznę tworza mapę warstwicowa terenu. Odległości te nazywa się cieciem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)