14. Niwelacja metodą punktów rozproszonych. Pomiar wysokościowy metodą punktów rozproszonych wykonuje się w oparciu o istniejącą lub nowo założoną poziomą i wysokościową osnowę geodezyjną. 1. Jako stanowiska niwelatora należy wykorzystywać przede wszystkim punkty poziomej osnowy geodezyjnej. 2. Jeśli dla mierzonego terenu istnieje mapa sytuacyjna, stanowiskami niwelatora mogą być także te punkty, których położenie zostało na mapie zidentyfikowane. 3. Jeśli pomiar wykonywany jest jako uzupełnienie pomiaru rzeźby opracowanej metodami fotogrametrycznymi, miejsca stanowisk niwelatora i pikiet można obierać na charakterystycznych punktach sytuacji terenowej, których położenie da się jednoznacznie odczytać na zdjęciach, fotoszkicach lub na punktach, których położenie wyznaczone zostało metodą bezpośrednią. 4. Odległość między sąsiednimi stanowiskami niwelatora nie powinna przekraczać 200 m. 5. Stanowiska niwelatora markuje się palikami wbitymi równo z powierzchnią terenu. 6. Dla każdego stanowiska niwelatora należy określić rzędną wysokości. 7. Długości celowych do punktów terenowych (pikiet) nie powinny przekraczać 100 m. W terenach rolnych i leśnych dopuszcza się wydłużenie celowych do 150 m. 1. Na każdym stanowisku należy określić: a) numer stanowiska, b) wysokość osi poziomej niwelatora z dokładnością do 0,01 m nad znakiem markującym punkt, c) kierunki orientujące na dwa sąsiednie stanowiska, bądź na punkty sytuacyjne dające się ustalić na mapie, d) odczyt na kole poziomym oraz odczyt na łacie dla każdej pikiety. 2. Pikiety powinny być wyznaczone w takiej ilości, która zapewnia wierne odtworzenie rzeźby terenu. Odległość między nimi nie powinna być większa od 50 m.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)