Rozdział 14 - Finał (1980 - 1989) - (Strony 308, 309, 311 - SDP, dziennikarze do przeczytania w całości - WAŻNE!, 320, 321, 330, 339, 341)
Media i władza starały się nie zauważyć fali strajków opanowujących Polskę w latach 80. Głównym medium w tamtych czasach było Radio Wolna Europa. Za RWE informacje podawały wszystkie agencje światowe. Potok informacyjny i przemiany zastopował stan wojenny. Gmachy radia i telewizji zostały obsadzone przez wojsko. O godzinie 6 rano 13 grudnia radio wyemitowało komunikat Wojciecha Jaruzelskiego o wprowadzeniu stanu wojennego. Media które próbowały odzyskać wiarygodność w oczach obywateli szybko stały się największą ofiarą władz PRL. Zamknięto większość tytułów prasowych a w TV jedynym wyrazem informacji o sytuacji w kraju był Dziennik Telewizyjny. Szybko zyskał antypatię społeczeństwa będąc uosobieniem polityki stanu wojennego. Wzywano do bojkotu jego emisji. Radio radziło sobie lepiej w czasie stanu wojennego. Uruchamiając PR III i Listę przebojów Marka Niedźwieckiego starano się uspokoić nastroje młodych Polaków. Władza jednak starała się wpłynąć na emitowane tam piosenki (chociażby starania o wycofania z niej Mniej niż zero zespołu Lady Pank). Stan wojenny miał także na celu uderzenie w radio Wolna Europa, wielu współpracowników radia zostało aresztowanych ale mimo wszystko RWE funkcjonowało dalej. Polityka po stanie wojennym to już demokratyzacja mediów. Uruchomiono program Teleexpress, będący programem dynamicznym i dobrze dopracowanym. Szybko zdobył on sympatię mediów. Widzom podobała się także Panorama Dnia emitowana w programie II. Zaczęła łagodnieć także cenzura. Był to początek końca mediów zależnych od władzy i początek nowej epoki w dziejach mediów polskich.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)