METODA TWÓRCZA – METODA OPOWIEŚCI RUCHOWEJ
Twórcą metody jest szwedzki pedagog Józef Gotfryd Thulin. Wymyślił on by wykorzystać bajki,
legendy i inne opowiadania jako tła do rozwijania działalności ruchowej dzieci, które ruchem w
własny indywidualny sposób odtwarzały sytuacje i zdarzenia występujące w fabule. Dziecko pobudza
swój analizator słuchu oraz rozwija swoją fantazje. Zostały pogodzone tutaj zajęcia ruchowe z
rozwijaniem dziecięcej fantazji. Metoda ta wymaga również od nauczyciela starannego
przygotowania tak by tekst odzwierciedlał to co w danym momencie maja ruchem pokazać dzieci.
Tekst musi być także dostosowany do kondycji fizycznej dziecka tak by w sposób stopniowy
pracowały jego mięsnie i aby występowała wszechstronność ruchu np. skoki, bieg, rzuty, pełzanie,
czołganie, noszenie, wymachy kończyn itp.
Metoda opowieści ruchowej wg. B. Przysiężnej jest doskonałym sposobem pracy z dzieckiem
przedszkolnym. Polega ona na ilustrowaniu historyjki opowiadanej przez nauczycielkę. Tekst
opowieści tworzy fabułę, a obrazy które powstają w wyobraźni dziecka powinny prowokować do
wykonywania określonych ruchów. Nauczycielka nie stosuje pokazu, by dzieci nie naśladowały jej
ruchów. Zakłada się że każde wykonane zadanie jest poprawne.
Opowiadanie historyjki powinno być: ciekawe, emocjonujące, by interesowało ćwiczących, należy
stworzyć odpowiedni klimat, by dzieci wczuły się w atmosferę, by łatwo utożsamiały się z bohaterami
historyjki, należy wplatać dodatkowe słowa, które zmobilizują dzieci do aktywniejszego udziału we
wspólnej zabawie. Opowiadaniu może towarzyszyć odpowiednia muzyka. Ćwiczenia z podkładem
muzycznym są atrakcyjniejsze, regulują tempo zabawy oraz zwiększają przeżycia dzieci.
Metoda opowieści ruchowej sprzyja rozwojowi fantazji, która w życiu dziecka odgrywa dominującą
rolę, fantazja bowiem może pobudzić i utrzymać dziecko w ruchu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)