To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład 13.01.2010
PENTAGONALE (HEKSAGONALE)
Pentagonale powstało w 1989 roku; włoski projekt współpracy z Europą Środkową, głównie chodziło o nawiązanie współpracy z Węgrami, Austrią oraz Jugosławią. Austriacy bali się zbyt dużego wpływu Zjednoczonych Niemiec w Europie Środkowej, dlatego zdecydowali się na udział w przedsięwzięciu.
Polska wyraziła swoje zainteresowanie udziałem w strukturze w 1990 roku. Członkiem została w 1991 roku. Jeszcze wcześniej do współpracy przyłączyła się Czechosłowacja. Tak powstało HEKSAGONALE. Struktura cechowała się brakiem zbędnej instytucjonalizacji - brak budżetu, środki na działalność czerpano z działalności grantów zewnętrznych oraz z umów merytorycznych.
Po czasie utworzono Radę Stowarzyszeniową, gdyż zainteresowanie udziałem w strukturze rosło. Zajmowała się ona kontaktami z państwami chcącymi zostać członkami. W radzie gościnnie funkcjonowali przedstawiciele EBOR i PHARE.
Kolejnym krokiem było przekształcenie Heksagonale w Inicjatywę Środkowoeuropejską, jednak jej pomysły nie zostały zrealizowane ze względu na zbyt dużą konkurencyjność struktur, blokadę Niemiec (które nie zostały dopuszczone do struktury). Podstawowym celem współpracy w ramach Inicjatywy Środkowoeuropejskiej była integracja z UE oraz NATO.
W 1996 roku przewodnictwo w strukturze sprawowała Polska. Mimo ambitnych planów intensyfikacji współpracy, współpraca w jej ramach zaczynała umierać. Dlaczego?
Sytuacja w Jugosławii
Zbyt duże rozszerzenie struktury (np. na Albanię), co się wiązało z uszczuplaniem budżetu struktury.
Odsuwanie zadań gospodarczych na drugi plan i zajmowanie się sprawami mniejszości narodowych.
Pojawienie się EUROREGIONÓW (ok. 12)
Współpraca w ramach basenu Morza Bałtyckiego
Polsko-szwedzka koncepcja polegająca na budowie współpracy strukturalnej ekologicznej miedzy państwami basenu Morza Bałtyckiego.
Dopiero 1992 roku, kiedy inicjatywa została przyjęta przez Niemców i Duńczyków, stała się skuteczna. W marcu powstała Rada Państw Morza Bałtyckiego (bardzo mały stopień instytucjonalizacji).
Współpracowano w dziedzinie: wspomagania demokracji, ekologii i ochrony środowiska, energetyki, transportu i komunikacji, nauki i kultury.
Rada odrzuciła całkowicie zajmowanie się kwestią bezpieczeństwa, brak jakich kol wiek wzajemnych gwarancji.
Rada nie miała dużego znaczenia na arenie międzynarodowej. W MSZ zajmował się tym jeden urzędnik, w dodatku niezbyt aktywnie. Obecnie przedstawicielem Polski w Radzie jest senator Arciszewska.
Polska przewodniczyła w Radzie w latach 1991-95 inicjatywa zbliżania standardów ochrony praw człowieka i zwalczania międzynarodowej przestępczości do standardów zachodnich.
(…)
…, UNICEF ….
Aktywność Polski w ONZ nieco zmniejszyła się w latach 90.
Najważniejsze polskie inicjatywy:
Plan Rapackiego z 1958 roku dot. utworzenia strefy bezatomowej. Został odrzucony przez państwa zachodnie, gdyż uznały że jego ukrytym celem jest uznanie NRD. W 1961 roku taka sama koncepcja została zgłoszona przez Szwecję, a następnie Finlandię - utworzenie takiej strefy w ramach państw skandynawskich. 1963 plan Gomułki, który był efektem odrzucenia planu Rapackiego. Chodziło o zamrożenie zbrojeń w regionie Europy Środkowo-Wschodniej.
Wstrzymanie się Polski w głosowaniu nad Powszechną Deklaracją Praw Człowieka.
Inicjatywa Deklaracji Praw Dziecka, a następnie Konwencji o Prawach Dziecka. Projekt zaprezentowany przez Polskę został przyjęty, ale z pewnymi zastrzeżeniami.
1968 rok - Polska doprowadziła do przyjęcia Konwencji o nieprzedawnianiu zbrodni przeciwko ludzkości i wojennych.
1996 Konwencja o zwalczaniu międzynarodowej przestępczości zorganizowanej - Polska wtrąciła swoje trzy grosze przy okazji tworzenia i przyjmowania tego dokumentu.
Status MTK - duża część projektu została przygotowana przez Polskę.
Plan Cimiszewicza dot. reformy ONZ, nowy akt polityczny dla ONZ na XXI wiek. Miał być pomocny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)