Ogólne zasady sprawdzania stanu granicznego nośności zgięciowej - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 21
Wyświetleń: 1148
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Ogólne zasady sprawdzania stanu granicznego nośności zgięciowej - omówienie - strona 1 Ogólne zasady sprawdzania stanu granicznego nośności zgięciowej - omówienie - strona 2

Fragment notatki:

Ogólne zasady sprawdzania stanu granicznego nośności zgięciowej
Sprawdzenie stanu granicznego nośności zgięciowej polega na wykazaniu, że w każdym przekroju belki lub płyty zginanej, moment zginający wywołany działaniem obciążeń obliczeniowych (lub innymi oddziaływaniami) jest mniej­szy lub równy maksymalnemu momentowi wywołanemu działaniem sił we­wnętrznych, Powstające w elemencie siły wewnętrzne do­prowadzają do powstania stanu granicznego nośności, gdy
a) odkształcenie w stali rozciąganej osiągnie e, = 1O%
b) odkształcenie w skrajnym ściskanym włóknie betonu będzie równe e~ = 3,5%
W celu wyznaczenia sił wewnętrznych przyjmuje się następujące założenia: a) obowiązuje prawo płaskich przekrojów,
b) wytrzymałość betonu na rozciąganie jest pomijana,
c) naprężenia w ściskanej strefie betonu mają przebieg parabolicz­no-prostokątny lub alternatywnie prostokątny,
d) stal zbrojeniową traktuje się jako materiał sprężysto - idealnie plas­tyczny lub alternatywnie plastyczny ze wzmocnieniem.
Ze względu na możliwość zastosowania alternatywnych kształtów bryły naprężeń w strefie ściskanej betonu (punkt c), wprowadza się pojęcie dwóch dopuszczalnych modeli obliczeniowych.
W pierwszym modelu trzeba uwzględnić wszystkie podane powyżej założenia dotyczące warunków granicznych odkształceń betonu i stali oraz prawo płaskich przekrojów.
Drugi model jest uproszczony. Obliczenia przeprowadza się przy założeniu, że bryła naprężeń ściskających ma kształt prostokątny i wymaga się tylko spełnienia warunków równowagi sił uogólnionych. Jedynym ograni­czeniem związanym z odkształceniami jest wprowadzenie granicznej wartości strefy ściskanej.
Oba modele betonu są przez normę traktowane równorzędnie i w większo­ści typowych przypadków ich zastosowanie prowadzi do praktycznie identycz­nych wyników końcowych. Istotniejsze różnice pojawiają się w sytuacjach ekstremalnych, tzn. wtedy gdy nie ma możliwości pełnego wykorzystania betonu. W tych przypadkach rezultaty bardziej zbliżone do rzeczywistości daje model pierwszy. Modele te są dokładniej omówione w dalszej części tego rozdziału.
W przypadku modeli obliczeniowych stali za podstawowy należy uznać model z poziomą półką. W przypadku uwzględniania wzmocnienia po uplastycznieniu konieczna jest znajomość naprężeń i odkształceń odpowia­dających sile niszczącej. W normie nie ma podanych wartości tych od­kształceń.
W typowych sytuacjach wymiarowanie przekrojów ze względu na stan graniczny nośności zgięciowej polega na wyznaczeniu powierzchni zbrojenia rozciąganego A,1 oraz wysokości strefy ściskanej przekroju x. Wielkości te wyznacza się z równań równowagi przekroju w stanie granicznym. Przyjmuje się przy tym, że moment ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz