Odrodzenie się cynizmu

Porusza tematy takie jak: odrodzenie się cynizmu w epoce Cesarstwa i jego cechy, stoicyzujący i religijny nurt cynizmu w epoce Cesarstwa, cynizm jako zjawisko masowe i jego wewnętrzne sprzeczności

Odrodzenie się cynizmu
Odrodzenie się cynizmu w epoce Cesarstwa i jego cechy
Po Diogenesie i Kratesie cynizm utracił znaczną część swojego wigoru, co doprowadziło niemal do utraty jego własnej tożsamości. Jednakże jego żywotność nie wyczerpała się, gdyż odżył w epoce Cesarstwa i trwał aż do VI wieku naszej ery.
Jeżeli chodzi o „sposób wyrażania się”, czyli formę literacką właściwą dziełom cyników, to najlepszy owoc wydała już w pierwszych wiekach epoki hellenistycznej (chodzi o gatunek „diatryby”).
Co do nauki cynickiej - odrodzony cynizm nie mógł wyprowadzić godnych uwagi nowości z racji strukturalnych - już u Diogenesa doszedł do najdalszych granic radykalizmu. Cynikom nowej epoki pozostało albo zaproponowanie cynizmu, który wchłonąłby w siebie pokrewne nauki głoszone przez inne szkoły, stając się wrażliwym na potrzeby religijne i mistyczne tego okresu, albo zaproponowanie na nowo radykalizmu pierwotnego cynizmu i wyakcentowanie w nim tendencji anarchistycznych.
W epoce Cesarstwa największe znaczenie miał jednak aspekt praktyczny cynizmu - tak zwane „życie cynickie”.
Stoicyzujący i religijny nurt cynizmu w epoce Cesarstwa
Demetrios
Demetrios urodził się prawdopodobnie na początku I wieku naszej ery, jest pierwszym cynikiem epoki Cesarstwa, o którym informacje do nas dotarły. Głównym źródłem tych informacji jest Seneka, który pilnie go słuchał i podziwiał.
Demetrios twierdził, że filozofię trzeba sprowadzić do niewielu nakazów i ścisłego ich przestrzegania. W tym kontekście odnajduje całe swoje znaczenie ponos oraz ćwiczenie, które hartuje ducha i uzdalnia go do stawiania czoła wszystkim przeciwnościom życia. Życie, które nigdy nie zmierzyło się z przeciwnościami jest „martwym morzem”, dlatego człowiek, którego nigdy nie doświadczyły przeciwności, nie może być szczęśliwy.
Obecny jest też u Demetriosa silny akcent religijny związany z twierdzeniem, że skoro wszystko pochodzi od bogów, to wszystko mogą w każdej chwili człowiekowi odebrać, a on nie powinien wiązać z tym żadnych negatywnych uczuć.
Dion Chryzostom
Urodził się w Bitynii w ostatnim dziesięcioleciu pierwszej połowy I wieku. W pełni potwierdził swoim życiem tezę Demetriosa, że tylko przeciwności ujawniają prawdziwy hart moralny człowieka. Jego mowy nawiązują też do Diogenesa, wynosząc wartość cynickiej skali wartości, biorąc w obronę pewne aspekty anaidei i podkreślając znaczenie walki z przyjemnościami.
Pod koniec życia Dion poszerzył swoją filozoficzną wizję życia o elementy stoickie i platońskie.
Nurt cynizmu epoki Cesarstwa inspirujący się dawnym radykalizmem kontestującym

(…)

… jako takiego.
Cynizm jako zjawisko masowe i jego wewnętrzne sprzeczności
Nie dotarły do nas informacje o godnych uwagi cynikach, którzy żyliby po II wieku naszej ery.
O powodzeniu cynizmu w epoce Cesarstwa zadecydowała niezwykła siła przyciągania ze strony życia cynickiego. Praktykowanie tej filozofii stało się wówczas prawdziwym zjawiskiem masowym; zainteresowane tym były zwłaszcza najniższe kręgi społeczne…
… filozoficzną wizję życia o elementy stoickie i platońskie.
Nurt cynizmu epoki Cesarstwa inspirujący się dawnym radykalizmem kontestującym
Ojnomaos z Gadary
Radykalny i kontestujący składnik dawnego cynizmu, którego typowym wyrazem były anaideia i parresia, powraca na pierwszy plan i Ojnomaosa, filozofa II wieku naszej ery.
Ojnomaos skierował swoje nauki przeciwko stoikom, którzy, przyjąwszy doktrynę o fatum…
... zobacz całą notatkę