To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Andrzejewski. Notatka składa się z 3 stron.
Odrodzenie niemieckie Przejście z antyku do średniowiecza było wyraźne, można wyodrębnić dwa wydarzenia: upadek Rzymu (476r.)
i chrzest Germanów (496). Przejście ze średniowiecza do odrodzenia nie jest tak czytelne. Za granice tej epoki można przyjąć czas trwania dwóch soborów :
● 1414-1418 (początek XV w.) - sobór w Konstancji - chciano na nim zakończyć triumfalny pochód
mistyki i ukrócić indywidualizację religii. Było to „uderzenie pięścią w stół”, już rok po rozpoczęciu
soboru spłonął na stosie Jan Hus, teolog i buntownik czeski.
Nie uspokoił on nastrojów, lecz wywarł efekt przeciwny od zamierzonego.
● 1545-1563 - sobór w Trydencie - nie jest on końcem odrodzenia, raczej początkiem końca. Kościół
żałuje i przyznaje się do błędów, przeprasza za nie.
Ale dziękuje reformatorom, sam się będzie oczyszczał.
Odrodzenie trwało w sumie aż do wojny trzydziestoletniej (która rozpoczęła się w 1618). 3 wątki niemieckiego odrodzenia „ Warkocz odrodzeniowy” - żaden z tych wątków nie mógłby istnieć bez pozostałych, razem tworzą one
całość.
składają się nań:
- humanizm odrodzeniowy - reformacja - kontrreformacja Humanizm Tkwi w mistyce i we wcześniejszym dorobku kulturowym Niemiec. Zwraca uwagę na indywidualność,
niezależność (zwłaszcza) duchową, poznawczą każdego człowieka. Reformacja była „dopowiedzeniem” do
mistycznej religijnej odwagi - to każdy człowiek jest sam sobie kapłanem. Erazm z Rotterdamu Ale większość życia spędził w Bazylei, która wówczas była niemiecka (dziś to Szwajcaria), dlatego uznaje się
go za myśliciela niemieckiego. Żył w latach 1469-1536, czyli głownie w okresie (na początku XVI wieku), gdy
niemieckie odrodzenie szczytowało.
Był wszechstronny, jak na odrodzeniowca-humanistę przystało, zajmował się filozofią, filologią, teologią, był
pedagogiem, również reformatorem.
Nigdy jednak nie włączył się w późniejszy ruch luterański, był po prostu humanistą. Mówił o miejscu człowieka
w świecie, Kościele itp.
Człowiek znajdował się w centrum ziemskich wartości, te jednak były całkowicie podporządkowane Bogu.
Napisał nawet książeczkę „Zachęta do uprawiania filozofii chrześcijańskiej”, gdzie zachęcał do pogłębiania
wiary. Była to jednak wiara bardzo nowoczesna.
Mimo wolności intelektualnej odrodzenie nie przeciwstawiło się jednak religii chrześcijańskiej. Chcieli za to
każdemu dać Biblię, aby trafiła ona pod strzechy, wykorzystywali do tego celu nowy wynalazek druku.
(…)
… zasiadał na tronie papieskim Leon X. Był to przedsiębiorczy duchowny, który pragnął
wzbogacić zasoby watykańskiego banku. Czynił to na rozmaite sposoby, jednak pałę przegiął sprzedażą
odpustów grzesznym ludziom - możnym, których było na to stać. Była to bezpośrednia przyczyna
antykościelnych wystąpień.
Reformacja
31 października 1517 roku Marcin Luter przybił na drzwiach kościoła w Wittemberdze, gdzie posługiwał jako
zakonnik, 95 swoich tez.
Luter żył w latach 1483-1546.
Tezy wywołały wstrząs kulturowy - nie była to wielka filozofia, ale miały ogromny wpływ. Oscylowały właśnie
wokół problematyki nieszczęsnych odpustów: nie można sprzedać czy kupić zbawienia, pieniądze nic nie
dadzą w obliczu sądu ostatecznego, tam każdy idzie sam i nie obronią go opłaceni adwokaci.
Kupczenie odpustami było dla wielu niesmaczne, jednak to Luter miał odwagę się publicznie temu
przeciwstawić.
Wypowiadał się w swych tezach przeciw Leonowi X. Krytykował chęć bogacenia się za wszelką cenę. Posunął
się w wywodach daleko, a może nawet za daleko: orzekł, iż człowiekowi nic nie może na Ziemi pomóc w
drodze ku niebu. Nietrudno zauważyć, iż jest to odrzucenie całej hierarchii kościelnej - człowiek w swej wierze
jest sam w obliczu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)