To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Oddziaływania międzycząsteczkowe. Oddziaływania między atomami w cząsteczkach należą do oddziaływań silnych, których energie są większe niż 100kJ/mol. Istnieją także znacznie słabsze oddziaływania od wartości przytoczonej. Przyciąganie międzycząsteczkowe jest odpowiedzialne za łączenie się atomów lub cząsteczek. Oddziaływanie międzycząsteczkowe dzielimy na: • siły wan der Waalsa • przeniesienie ładunku • wiązania wodorowe Pierwszy typ – siły wan der Waalsa – został zasugerowany przez holenderskiego fizyka, na podstawie badania zachowania się gazów niedoskonałych. W ujęciu mechaniki kwantowej możemy podzielić na trzy rodzaje: • oddziaływanie dipol – dipol • przyciąganie dipol – dipol indukowany • oddziaływanie dipol chwilowy – dipol indukowany Sens fizyczny dipol – dipol i dipol – dipol indukowany można wyrazić następująco. Dwie cząsteczki mające momenty dipolowe mogą przyjąć takie wzajemne położenie, że dodatni ładunek dipola jednej cząsteczki zbliży się do ładunku ujemnego dipola innej cząsteczki. W wyniku takiej orientacji nastąpi przyciąganie cząsteczek. Przyciąganie typu dipol – dipol indukowany wynika z polaryzacji niepolarnej cząsteczki w polu elektrycznym cząsteczki dipolowej, co prowadzi do przyciągania obu cząsteczek. Oddziaływanie dipol chwilowy – dipol indukowany wywołane jest przez ciągłą fluktuację ładunku w cząsteczce czy atomie. Takie ciągłe zmiany rozkładu ładunku powodują powstawanie chwilowych momentów dipolowych, które mogą powodować przyciąganie innych cząsteczek zgodnie z mechanizmem dipol – dipol indukowany. Zjawisko to występuje np. w gazach szlachetnych umożliwiając ich skraplanie i tłumacząc wzrost temperatury wrzenia tych gazów wraz ze wzrostem ich liczby atomowej (oddziaływanie to jest tym większe im większa jest liczba elektronów w rozważanej cząsteczce czy atomie i im łatwiej są one polaryzowalne). Przyciąganie wynikające z tej przyczyny określa się jako siłę dyspersyjną Londona; oddziaływanie to jest słabe zmieniające się z odwrotnością odległości pomiędzy jądrami w szóstej potędze. Oddziaływania dyspersyjne odgrywają dużą rolę w enzymach. Enzym zawiera pewne niepolarne, ale polaryzowalne grupy tzw. kieszenie, które stanowią pułapkę dla niepolarnych lecz polaryzowalnych grup jak fragmenty łańcuchów węglowych ale nie przyciągają cząsteczek polarnych jak woda. Kompleksy z przeniesieniem ładunku. Znane są związki, w których dwie cząsteczki wykazują słabe wzajemne przyciąganie, ale jest ono silniejsze niż siły van der Waalsa i słabsze niż wiązanie wodorowe. Układy takie nazywa się
(…)
… w formie
stałej lub ciekłej w danej temperaturze:
• określa tendencję związku chemicznego do przechodzenia z i do gazowych faz
środowiskowych (atmosfera, powietrze glebowe)
• w stanie równowagi termodynamicznej prężność pary czystej substancji jest fazą i funkcją
temperatury
• prężność pary zrównuje się z temp. wrzenia substancji i ciśnieniem (na ogół atm.)
Prężność pary wodnej – ciśnienie cząstkowe wywierane przez parę wodną zawartą w powietrzu,
określane w jednostkach ciśnienia – milimetrach słupa rtęci lub hektopaskalach.
Rodzaje prężności pary wodnej:
• prężność aktualna – prężność obserwowana w danych miejscu w danej chwili
• prężność maksymalna – najwyższa wartość ciśnienia, jaka może wystąpić w danej
temperaturze, odpowiada ciśnieniu pary nasyconej w tej temp.
Oddziaływania międzycząsteczkowe…
… chemicznego do przechodzenia z i do gazowych faz
środowiskowych (atmosfera, powietrze glebowe)
• w stanie równowagi termodynamicznej prężność pary czystej substancji jest fazą i funkcją
temperatury
• prężność pary zrównuje się z temp. wrzenia substancji i ciśnieniem (na ogół atm.)
Prężność pary wodnej – ciśnienie cząstkowe wywierane przez parę wodną zawartą w powietrzu,
określane w jednostkach ciśnienia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)