Podstawy nauk o materiałach - definicje

1.Omów siły i energie oddziaływań między atomami w krysztale.
Wiązanie wodorowe - tworzy się, gdy atom wodoru z cząstkowym ładunkiem dodatnim jest współdzielony
przez dwie cząsteczki, które posiadają atomy z cząstkowym ładunkiem ujemnym. Wiązanie wodorowe, jeśli
występuje w obrębie jednej cząsteczki, jest często traktowane jak słabe wiązanie chemiczne; jeśli jednak wiąże
ono dwie lub więcej cząsteczek, można je traktować jako oddziaływanie międzycząsteczkowe
Oddziaływania van der Waalsa - są to oddziaływania między trwałym dipolem i wzbudzonym dipolem lub
między dwoma wzbudzonymi dipolami. W cząsteczkach, które nie posiadają trwałego momentu dipolowego,
może on być wzbudzany przez cząsteczki z trwałym momentem; następnie taki wzbudzony dipol i trwały dipol
oddziałują na siebie podobnie jak dwa trwałe dipole, tyle że znacznie słabiej.
Oddziaływanie elektrostatyczne - jest to wzajemne oddziaływanie ciał (np. cząsteczek) posiadających ładunek
elektryczny, np. 2 jonów lub jonu. Oddziaływanie elektrostatyczne jest szczególnym przypadkiem
oddziaływania elektromagnetycznego w którym ładunki nie poruszają się lub efekty, poza przemieszczaniem
ładunków, wynikające z tego ruchu pomija się.
2.Scharakteryzuj wiązania chemiczne i ich wpływ na właściwości kryształów.
Wiązania kowalencyjne niespolaryzowane występują między dwoma atomami tego samego pierwiastka w
cząsteczkach, które nie zawierają oprócz tego innych atomów. Tego rodzaju wiązania nie są spolaryzowane.
atomów. Wiązania takie nazywa się czasami "atomowymi".
Wiązanie kowalencyjne powstaje między dwoma atomami, których wzajemna różnica elektroujemności jest
mniejsza od 1,7 w skali Paulinga. Granica ta jest bardzo umowna i ma raczej charakter orientacyjny. Elektrony
uwspólnione tworzące wiązanie są przesunięte w stronę jednego z atomów, co powoduje, że przy jednym z
atomów uczestniczących w wiązaniu tworzy się cząstkowy ładunek elektryczny dodatni, a przy drugim ujemny.
Powoduje to, że wiązanie to ma cechy dipola elektrycznego.
Wiązania koordynacyjne mają często dokładnie taki sam charakter jak wiązania kowalencyjne. W wielu
związkach, w których z rachunku elektronów wynika, że część wiązań jest formalnie kowalencyjnych a inna
część koordynacyjnych są one w rzeczywistości całkowicie nieodróżnialne, posiadają taką samą geometrię i
energię i nie da się praktycznie ustalić, które są które.
Wiązanie jonowe powstaje między dwoma atomami, których wzajemna różnica elektroujemności jest bardzo
duża (Δeu1,7). Elektrony zamiast się uwspólnić "przeskakują" na stałe do jednego z atomów. W wyniku tego
jeden z atomów ma nadmiar ładunku ujemnego i staje się ujemnie naładowanym jonem (anionem) a drugi ma
nadmiar ładunku dodatniego i staje się kationem. Oba atomy tworzą parę jonową (+)(-), która trzyma się razem
na zasadzie przyciągania ładunków elektrostatycznych i może w sprzyjających warunkach ulegać dysocjacji
elektrolitycznej.
Wiązanie wodorowe - tworzy się, gdy atom wodoru z cząstkowym ładunkiem dodatnim jest ... zobacz całą notatkę