Ochrona środowiska - wykład wprowadzający

Wprowadzenie  Ochrona   środowiska  to   zachowanie,   właściwe   wykorzystanie   oraz   odnawianie   zasobów   i  składników   przyrody,   w   szczególności   dziko   występujących   roślin   i   zwierząt   oraz  kompleksów przyrodniczych i ekosystemów. Ochrona środowiska to również utrzymywanie  otoczenia   w   czystości,   minimalizacja   zanieczyszczeń,   czy   zużywania   mediów   takich   jak  woda, energia cieplna itp. lub (za www.wikipedia.org): Ochrona środowiska - całokształt działań (także zaniechanie działań) mających na celu  właściwe wykorzystanie oraz odnawianie zasobów i składników środowiska naturalnego,  zarówno jego składników abiotycznych, jak i żywych (ochrona przyrody). Nauka o ochronie  środowiska to sozologia. Sposoby ochrony środowiska: • racjonalne kształtowanie środowiska i gospodarowanie zasobami środowiska zgodnie  z zasadą zrównoważonego rozwoju, • przeciwdziałanie zanieczyszczeniom, • utrzymywanie i przywracanie elementów przyrodniczych do stanu właściwego. Obowiązek ochrony środowiska reguluje ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony  środowiska (Dz.U.Nr 62 poz.627 z późniejszymi zmianami). Synonimem   ochrony   przyrody,   ochrony   środowiska,   (ochrony   zdrowia,   w   niektórych  przypadkach   oszczędnego   budownictwa,   planowania   przestrzennego,   bezodpadowej   lub  niskoodpadowej produkcji przemysłowej, jak również określonego sposobu myślenia) stał się  termin "ekologia". Termin, jak i definicję ekologii po raz pierwszy podał Ernst Haeckel w 1866 r. w oparciu o  greckie słowo  oikos,  które oznacza dom lub siedlisko:  "Ekologia dotyczy stosunku zwierzęcia   do   jego   środowiska   organicznego   i   nieorganicznego,   szczególnie   przyjazne   lub   wrogie   stosunki z tymi roślinami i zwierzętami, z którymi wchodzą w kontakt".  Ta pierwsza definicja  Haeckla   została   przez   niego   rozszerzona   w   1870   r.:   "Przez   ekologię   rozumiemy   wiedzę  dotyczącą   ekonomii   przyrody   -   badania   całości   stosunku   zwierzęcia   zarówno   do   jego   środowiska   nieorganicznego,   jak   i   organicznego   włączając   w   to   przede   wszystkim   jego   przyjazne i wrogie stosunki z tymi roślinami i zwierzętami, z którymi wchodzi w bezpośredni   kontakt   -   jednym   słowem,   ekologia   jest   badaniem   tych   wszystkich   skomplikowanych  wzajemnych stosunków przedstawionych przez Darwina jako »walka o byt«".   Ta definicja, 

(…)

…, gdzie biosystemem
wchodzącym w interakcje ze środowiskiem nieożywionym są zbiorowości organizmów takie
jak populacje, biocenozy (fito lub zoocenozy), a nawet większe jednostki jak ekosystemy czy
nawet całe biomy.
Synekologia, dział ekologii zajmujący się badaniem relacji między populacjami.
Populacja (w sensie ekologicznym) - reprezentacja określonego gatunku w określonym
terenie.
Zespół ekologiczny - grupa ekologiczna powiązanych ze sobą różnych gatunków
zasiedlających określony teren.
Biocenoza - zbiór wszystkich populacji wszystkich gatunków zasiedlających określony
obszar.
Ekosystem - biocenoza (czyli wszystkie gatunki danego obszar) i biotop, czyli nieożywione
elementy terenu, na którym występuje biocenoza, a więc podłoże, woda, powietrze.
Krajobraz ekologiczny - zbiór ekosystemów.
Historia ochrony…
… w 1423 r. wydał prawa warckie ograniczające polowania na
dzikie konie, tury, żubry, łosie, chroniące cisy oraz uprawy rolne. W 1529 r.
Król Zygmunt I Stary potwierdził i rozszerzył w statutach litewskich ochronę bobrów,
wziął pod ochronę sokoły i łabędzie oraz zabronił prowadzenia polowań w Puszczy
Białowieskiej
Ekologia rozwijała się w Polsce od końca XIX i początku XX wieku i jej zręby tworzyli…
... zobacz całą notatkę